Ik moest deze namiddag naar het hospitaal. Niets ergs, mijn zeswekelijkse operatie aan de Loodgieterijen en Kanalisaties.

Niets ergs, maar ’t blijft wel een heelkundige ingreep natuurlijk. Ik om tien minuten vóór ik een afspraak had in de wachtzaal. Nog geen minuut later, één van mijn mede-wachtenden: “jamaar ’t is bijna het uur en ik had om twintig vóór een afspraak”. Waarop de mevrouw naast hem dat ze een afspraak had een uur geleden en dat ze nog zit te wachten. En de mevrouw rechttegenover dat haar man nu binnen is maar dat hij veel vroeger een afspraak had en dat het een uur zou duren, ha ja, dat is een hospitaal hé meneer ge weet het nooit.

Ahem ja, enige vertraging. Ik was aan het twijfelen of ik mijn zou innestelen voor een lange wachttijd dan wel of ik naar de balie zou gaan om te vragen of het wel de moeite was dat ik bleef — ik zou zeker niet willen verantwoordelijk zijn voor eventuele overuren — toen plots mijn naam weerklonk.

Mijn operatie kan namelijk ook door een niet-dokter gedaan worden en door één persoon in plaats van twee.

Wat dan ook gebeurde.

En toen was ik klaar en zat iedereen nog in de wachtzaal.

Ik ben stilletjes weggeslopen.

Mhuhu.