Vorige zomer was het heel heel warm weer.

Als ik in bed lees op mijn telefoon, steun ik met de achterkant van mijn linkerhand op mijn voorhoofd (bijziend en alles). Als ik slaap, lig ik regelmatig met mijn hoofd op de achterkant van mijn hand.

Het zweet van mijn voorhoofd op de rug van mijn hand, zorgde ervoor dat mijn hand geïrriteerd raakte. Irritatie geeft jeuk, keuk doet krabben, krabben leidt tot meer irritatie — hallo vicieuze cirkel.

Ik ben redelijk rap allergisch aan dingen. Er zijn verbouwingen in het huis. Om de één of andere reden, was het op mijn rechterarm geslagen, en weer hetzelfde verhaal: irritatie > krabben > open wonden > irritatie > krabben > nog meer open wonden.

Jaja, TMI, ik weet het, maar wie het ooit heeft gehad, weet dat er geen enkel gevoel zo fantastisch goed is als een hele jeukende arm tot bloedens toe openkrabben. Zelfs al dat wil zeggen dat ge dan een hele nacht niet kunt slapen van de pijn.

Maar bon. Het was een beetje te veel de spuigaten aan het uitlopen, de bloedvlekken overal en het slecht slapen.

Ik hoor u dan denken “Ga dan naar een dokter, kieken!“, maar dat is niet zo gemakkelijk.

Ik heb al van zo ver ik het mij kan herinneren een huisdokter, en ik ben dar al heel mijn leven zeer content van, maar hij is gedimme op pensioen.

Omdat ik Chronisch En Langlopend Ziek ben, val ik onder een overgangsregeling waardoor ik alsnog naar hem kan gaan, maar als ik het vroeger al moeilijk had om naar de dokter te stappen, heb ik het nu nog moeilijker.

Ik ben gisteren dan toch maar gegaan. Om te beginnen: ik was al veel vroeger moeten gaan. Zelfs zonder reden.

Daarnaast wist ik natuurlijk wel wat ik zou voorgeschreven krijgen: een regime van Betnelan V, een keer of twee per dag op te smeren (in combinatie met een hydraterende crème, en een gebod om niet al te veel zeep te gebruiken in de douche en geen al te warm water).

De apotheker had geen Betnelan meer op voorraad en heeft dan maar een magistrale bereiding van betamethasonvaleraat in vloeibare paraffine en witte vaseline gemaakt.

Het moment dat ik ermee thuiskwam, heb ik het op mijn hand en op mijn arm gesmeerd. Afgrijselijke Pijnen een paar minuten erna, maar ik wist dat die gingen komen. Voor het slapengaan nog eens opgedaan, en vannamiddag opnieuw. Douche genomen en hydraterende crème opgedaan, en goedgoeiehemel er is zó enorm veel beterschap, ik zou kunnen bleiten van geluk.

Lang leve corticosteroïden! Hoera voor de wetenschap! Hoera voor allopathie!