In de loop van de namiddag kon ik zonder krukken strompelen.

Ik heb voor de eerste keer sinds zaterdag beneden gegeten in plaats van voor mijn computer.

En het was vies: ik had heel de tijd de indruk dat ik op een stuk tomaat aan het trappen was, maar dat was niet zo. Het was mijn voet die zo opgezwollen is dat mijn hele voetboog de vloer raakt. Viés!

Ik hoop van ganser harte dat het morgen nog wat beter zal gaan, en dat het in totaal maar een dikke week zal duren. Ik vrees wel dat ik begin pijn te krijgen aan mijn andere voet. Alsof er een blauwe plek op zit. Maar ik weet dat ik geen blauwe plek heb.

Ik ben zo enorm hard aan het hopen dat ik het niet aan mijn andere voet ook krijg. Ik weet niet of ik het uithoud, nog een week van dit.