Als ik toch bezig ben met voornemens: ik heb vandaag de eerste aflevering van Maurice De Wilde’s De nieuwe Orde gezien, en ik ga er elke dag een bekijken, denk ik, tot ze op zijn.

Ik herinner mij dat ik daar naar keek toen ik klein was, samen met mijn grootvader — die dat natuurlijk allemaal meegemaakt had: hij was 33 in 1940. Ik vond het toen, vrees ik, vooral zeer lang, en ik begreep niet wat er zo speciaal aan was.

Dat is nu wel anders. Magistraal. Heerlijk om naar te kijken, ook.