Mijn jongste zoon heeft, toen het nog kon, lang en hard gewerkt. Colruyt, beenhouwerij, voor dag en dauw opstaan en in de frigo werken. Preparé maken, dingen marineren, cordon bleus.

Met het geld dat hij verdiend heeft, heeft hij kleren gekocht die hij wou hebben, maar het grootste deel ging naar een computer gaan. Dat is uitgesteld en uitgesteld tot gisteren. We hebben een computer samengesteld en laten bouwen, en met wat geluk komt die nog deze week toe.

De computer komt op zijn kamer, waar er één probleem is: netwerk. De wifi gaat tot boven maar ’t is maar spotty soms. Jan wil al lang netwerk via kabel — en het geluk wil dat bij het vervangen van alle bedrading in ons huis ik er op stond om in elke kamer een ethernetuitgang te hebben, verbonden met een kabel die tot beneden in de schakelkast ging.

Vandaag geprobeer: kabel van Telenetdoos naar ethernetsplitter en dan naar de al meer dan twintig jaar tegen het plafond opgerolde kabels, en aan de andere kant op de tweede verdieping: kabel in het ethernetgat naar een ethernet-USB-ding en dat in de laptop. Ping aangezet, netwerkscherm aangezet, en kijken of het lichtje begint te branden, ping antwoordt en netwerkscherm zegt dat er netwerk is.

Er zijn op dit moment ethernetgaten in het wc beneden, het achterhuis, in de living, het wc boven, de kamer van Anna en de kamer van Jan. Dat zijn zes ethernetgaten. Op het gelijkvloers zijn er negen kabels die uitkomen in de schakelkast. Dat is omdat er ondertussen een aantal gaten verdwenen zijn: in de living was er minstens één extra gat dat ondertussen achter pleister en kasten zit, de gaten in de badkamer en in onze slaapkamer zijn samen met de muur verdwenen.

Ik heb alle negen kabels geprobeerd, en niets werkte. Bleek, verdomme, dat de kabel tussen de Telenetdoos en de splitter kapot was. Die kabel vervangen, getest of de splitter wel werkte, en opnieuw geprobeerd: niets. Dammit.

Het zou kunnen dat de aansluiting in Jan’s kamer niet in orde is, maar ik vrees eigenlijk dat er iets verkeerd gaat tussen het gelijkvloers en de tweede verdieping, met de kabels. Die kabels hebben een hele tijd tijd zo gelegen, toen we begonnen met de verbouwingen:

…en ik vrees dat dat te strak opgespannen was, en vooral te hard in de vloer geklopt met ijzeren beugels, en waarschijnlijk ook wel te veel op gelopen door de mensen die de verbouwingen gedaan hebben toen.

En door onszelf, hoe voorzichtig we ook waren. Want de vloer is er pas meer dan vijf jaar later op geplaatst:

Dammit, dus. Ik ben er bijna van overtuigd dat die kabels zijn. Of minstens die ene kabel.

Dus wordt het wifi voor de nieuwe computer boven. Gelukkig heb ik een wifikaart in mijn desktop zitten die ik er kan uitvijzen en aan Jan geven. Maar toch. We zullen moeten investeren in nieuwe wifibakskes, want dat is ook maar niets tegenwoordig, met al die andere wifi bij de buren en alles.

It never stops.