Ik wist niet goed meer waar naar kijken, ik had zin om iets vertrouwds te zien, en ik vroeg mij af of Seinfeld de decennia overleefd zou hebben.

Ja dus.

Wat een ongelooflijk fantastische serie toch. En elke aflevering is eindeloos herbekijkbaar, zo goed dat het is. Het gezicht van Elaine, de neuroses van Costanza, de slapstick van Kramer!

Serieus: hoe Kramer beweegt, dat is één en al poëzie. Deze scène bijvoorbeeld. Situatie: Seinfeld had geld in zijn kleren laten zitten in de wasserij. Geld is verdwenen. Seinfeld terug naar wasserette, man achter de toonbank zegt dat ze niet verantwoordelijk zijn voor gebeurlijke verliezen van waardevolle items. En dan plant Kramer wraak:

Poëzie, zeg ik u.