Allez dan. Ik wist dat deel drie van de reeks uit zou komen, en de dag dat het uitkwam, heb ik het meteen gekocht. Het was die dag zelfs #1 in de hele Kindle store op Amazon, dat geeft u meteen een idee van hoe populair deze reeks en dit soort boeken is.

(Romance Novels zijn, denk ik wel zeker te weten, zo ongeveer de enige reden dat de hele boekenindustrie niet volledig failliet is gegaan. Het is onbeschrijflijk hoeveel van die dingen verkocht worden.)

Boek twee was beter dan boek één. Boek drie is niet beter dan boek twee. Eén en twee dreven grotendeels op de spanning van will they or won’t they, maar op het einde van boek twee is het meer dan zeer duidelijk dat ze wel degelijk zullen willen, meermaals, op verschillende plaatsen en manieren.

Ons sympathieke hoofdpersonage Poppy blijft maar meer en meer méér te zijn dan wat ze in het eerste boek en zelfs tweede boek leek te zijn, maar dáár zal tenminste een einde aan komen, want méér dan wat ze in het derde boek blijkt te zijn, kan gewoon niet.

Waar geen einde aan gekomen is, is aan de reeks. Dit boek eindigt, zoals het eerste en het tweede, op een cliffhanger. Gah. Ik dacht écht dat het afgelopen zou zijn, maar neen. Ik kan me niet echt inbeelden dat er over de rest van het verhaal nog een heel boek kan geschreven worden, maar bon. Dat gaan we dan later dit jaar wel zien, vermoed ik.

En dan nog een paar maand later, en nog een paar maand. Want Jennifer L. Armentrout heeft nu al aangekondigd dat de hele reeks zes boeken zal zijn. Tch.