Het is toch wel wat, met werk en alles. Er zijn van die spannende gebeurtenissen (sommige vergaderingen, sommige rapporten, sommige workshops, sommige gesprekken, sommige designkwesties) die als een soort Mont Ventoux in de toekomst gepoot staan en alsmaar dichter en dichter komen — en dan zijn ze voorbij, was het meestal allemaal niet zo erg als verwacht, en zitten we voor ge het weet weer in alledaags werk met alledaagse situaties.
Hetzelfde met werkdagen en vakantiedagen en de tijd die alsmaar sneller voorbij gaat. Deze week had ik een week van drie dagen gepland. ’t is te zeggen, een week van vier dagen met een halve dag leertijd en een halve dag recup. In de realiteit zal daar niet veel van in huis komen wegens toch dingen moeten voorbereiden voor volgende week, maar volgende week plan ik dan wel degelijk een dag recup in. En de week daarna ook. En dan vier weken van vijf dagen, en dan een week van drie dagen en dan twee weken vakantie.
En dan zijn we al augustus.
Hoe zot is dat? Misschien neem ik wel beter drie weken vakantie.