Matt is een tiener en gay en hij eet bijna niets.

Niet dat hij een eetstoornis heeft, absoluut niet: dat soort mensen eet en geeft dan over, bijvoorbeeld, en dat is iets dat hij nooit zou doen. Het is ook niet dat hij een verkeerd zelfbeeld heeft: mensen die blijven zeggen dat hij graatmager is, zién gewoon niet dat hij papperig en dik is, en dat zijn armen en benen zwieberen van het vet.

Neen, hij eet niet omdat hij dan scherper wordt. Hoe meer honger hij heeft, hoe beter hij kan zien, horen, voelen. De belangrijkste reden dat hij blijft te weinig eten, is omdat hij er wil achter komen hoe precies een bende pesters op school er in geslaagd zijn om zijn zus Maya weg te jagen. Zij woont niet meer thuis, en is maar heel sporadisch meer in contact. En Matt vermoedt dat er iets ergs gebeurd is.

Dit boek is het dagboek van Matt, waar hij elk hoofdstuk begint met een regel, en het aantal calorieën dat hij die dag eet:

RULE #4
The warrior well versed in the Art of Starving understands that while the body is the enemy, it is a worthy adversary. It is to be respected and listened to. You are not always on completely different pages. Hunger, you should fight—but fear, you should listen to. Fear is the place where your interests and your body’s interests will usually overlap. Fear, you should listen to. Not dying is a goal you both share.

Usually. We’ll deal with that later.

DAY: 2
TOTAL CALORIES: 500

Ik was helemaal mee in het boek. Het is duidelijk geschreven door iemand die weet wat het is om een gay tiener met een eetstoornis te zijn. Het boek is goed geschreven en het verhaal is spannend en ontroerend en vol humor en dingen.

Het enige waar ik mij een beetje zorgen om maak, is de koppeling van eetstoornig met quasi-magische krachten. Beter horen en zien, okay, maar op den duur kan Matt zelfs de tijd doen stilstaan en dingen teleporteren. En ja, ik wéét natuurlijk dat het een onbetrouwbare verteller is (het is een dagboek begot!), maar als het verhaal zegt dat andere mensen ook zien dat hij bijvoorbeeld zand van een honderden kilometers ver strand in zijn handen heeft, dan kan ik mij inbeelden wat zo’n boek zou kunnen doen met iemand die er nog middenin zit. Want dat magische, dat wordt nooit verklaard, en er zijn heelder stukken van het verhaal die niet kunnen zonder magie.

Maar behalve dat dus: aangeraden!