Ik heb de Wheel of Time-boeken gelezen. De eerste boeken heb ik zelfs meer dan een paar keer gelezen, in de jaren 1990, toen er om de zoveel tijd een nieuw boek uitkwam en ik de vorige nog eens herlas om weer bij te zijn.
En dan begon het op een bepaald moment serieus tegen te steken wegens enorm traag en weinig gebeuren, en ben ik gestopt met lezen. En dan is Robert Jordan schielijk komen te gaan, en heeft Brandon Sanderson de reeks afgewerkt, en een jaar of twee nadat het laatste boek klaar was, ben ik uiteindelijk herbegonnen aan de serie, en heb ik de veertien boeken van Wheel of Time allemaal na elkaar gelezen.
Alle twaalfduizend zeshonderd en één bladzijden, op een kleine twee maand tijd.
Ik ga niet zeggen dat het een onverdeeld succes was. Er waren heelder boeken in het midden die ongelooflijk lang aanleepten en waar nauwelijks iets leek te gebeuren. Jordan’s schrijfstijl was ook, euh, wisselvallig. Of beter: niét wisselvallig. Hoofdstuk na hoofdstuk na hoofdstuk alsmaar hetzelfde clichématige “tugging on her braid” en “smoothing her skirt”: zucht.
Sanderson gaf de boeken een enorm hard nodige injectie, maar Jordan had het einde al geschreven, en ik herinner me dat ik het einde van het laatste boek enom, enorm teleurstellend vond.
Maar.
Toch.
Het is nu al bijna acht jaar geleden dat ik de laatste pagina van Memory of Light las, en ik dacht, ik kijk eens naar de Amazon-reeks, voor de leute. Allemaal quasi-onbekende acteurs, die er bijna allemaal anders uitzien dan hoe ze omschreven worden in de boeken. Hier en daar wat aanpassingen, de meeste welkom (de relatie Moiraine-Siuan: hoezee!). En vooral: alles kwam me enorm bekend voor. Alles voelde redelijk goed. Ik herinnerde me alles nog, en het zag er –op het uitzicht van de personages dan– uit zoals ik het mij voorstelde.
We zitten nog niet aan het einde van het eerste boek, maar de eerste zeven afleveringen zijn, tot nog toe, vind ik, misschien wel beter dan het boek. Of toch tenminste niet slechter. Ik geef ze het voordeel van de twijfel, en ik kijk echt wel elke vrijdag uit naar een nieuwe aflevering. En ik vraag me heel hard af hoe ze het tweede boek gaan verfilmen, met de Seanchan.
Reacties
Eén reactie op “Wheel of Time”
Ik heb die in de jaren 90 ook gekocht en gelezen maar ben blijven steken in boek 11. Ik kon het echt net meer opbrengen om verder te lezen, het werd te langdradig. De boeken hebben tot een paar maanden geleden in mijn boekenkast gestaan met het plan ze ooit nog eens opnieuw te lezen, maar een paar maanden geleden heb ik ze allemaal – en dat waren dikke boeken! – weggedaan naar de kringwinkel. Om dan ondertussen te hebben vastgesteld dat daar een serie van is waardoor ik me afvraag of het slim was om ze weg te doen.
Ach ja, ik zou ze toch echt niet meer gelezen hebben denk ik. Ik zal ook ooit wel eens naar de serie kijken.