Onze jongste had Covid-19 (geen idee welke variant). Ze is een week in haar kamer opgesloten, er vanochtend weer uitgekomen, en dat was dat: we zijn weer allemaal vrij van besmettelijke ziekten.
Ze is natuurlijk ook uit haar kamer gekomen, met een mondmasker, om haar eten te komen halen, maar we hebben het gemak dat er op het tweede verdiep een douche en een toilet is en ook dat het een tiener is en dus dat er niet zo enorm veel reden was om buiten te komen.
Voilà. Zo kunnen we er weer een beetje tegen. In de klas van de jongste zoon zijn er gelijk dertien of zo die het hadden, maar hijzelf — ondanks zijn nogal serieus sociaal leven — heeft het niet gehad. En niemand anders hier.
Vingers gekruist dan maar, zeker?