Een kleine week heeft het geduurd: onmetelijk veel pijn in mijn rug.

Jaja, ik weet het, mannen en pijn, bladiebla. Allemaal goed en wel: ik kon haast niet rondlopen, neer gaan zitten of recht gaan staan, en als ik in mijn bed lag, kon ik mij niet op mijn andere kant leggen.

Maar hey, nu is het min of meer aan het over gaan.

Ik voorzie dat het tegen het weekend in orde zal zijn. Een gemak. En kijk: ik ben niét naar een dokter moeten gaan. De meeste dingen gaan vanzelf over, behalve de dingen die niet vanzelf over gaan natuurlijk.

(Het probleem van ouder worden: u elke keer afvragen is wat ik nu voel voor de rest van mijn leven? Niet deze keer, dus.)