We gaan daar eerlijk in zijn: het is géén goeie serie, Boys over Flowers. Geen 16 maar 25! afleveringen van een half uur. Het begint veelbelovend, met Geum Jan-di, een meisje van arme komaf, dat een student aan een verschrikkelijk dure middelbare school redt van zelfmoord. Om het blazoen van de school wat op te poetsen, krijgt ze een studiebeurs aan die school aangeboden.
Waar ze meteen in aanraking komt met de gevreesde F4 (eppupo in het Koreaans, het blijft grappig hoe ze omgaan met de letter f). F4 zijn vier stinkend rijke kerels, die verafgood worden door iedereen op school:
- Gu Jun-pyo, erfgenaam van de Shinhwa-groep, zo ongeveer het rijkste bedrijf van Korea. Zijn vader is overleden (denkt hij) en zijn moeder is een gemene feeks. Jun-pyo is denk ik van vér het meest irritante hoofdpersonage in een serie tot nog toe: agressief, manipulatief, gemeen, bah.
- Yoon Ji-hu: 99% van de tijd in het wit gekleed, met een vreemd helmachtig lang blond kapsel, en zó diep in de friendzone met Jan-di dat het belachelijk is.
- So Yi-Jung: 99% van de tijd met een mysterieuze glimlach. Hij doet iets met pottenbakken, en op een bepaald moment doet hij zijn hand pijn en kan hij niet meer pottenbakken. Hij wordt dan verliefd op Chu Ga-eul, de beste vriendin van Jan-di.
- Son Woo-bin, waarvan de familie zwaar in de organiseerde misdaad zit. Ik moet hard nadenken wat eigenlijk zijn bijdrage was, behalve vierde of vijfde wiel aan de wagen.
Afijn, Jan-di wordt hard gepest op de school, weigert toe te geven, bladiebla, Jun-pyo (de baas van F4) wordt een beetje verliefd op haar en zij ook op hem, en dan is er nog Ji-hu ook verliefd is op haar en zij op hem.
Dat ging naar mijn goesting véél te snel: nauwelijks een paar afleveringen ver en ze zaten al met z’n alles op het tropische eiland van Green Screen En Windmachine, en het enige conflict dat overbleef was over Jan-di voor de gemene Jun-pyo dan wel voor de lieve Ji-hu zou kiezen.
En Jan-di is zeer sympathiek, maar zó dom en naïef, ge houdt het niet voor mogelijk. Werkelijk elke val waar ze ook maar in kan trappen, trapt ze in. Ze eindigt begot zelfs bijna in een porno-shoot.
Na het begin volgen gelijk vijftien afleveringen pure hel: traag, aanslepend, saai drama. Waar weinig of niets gebeurt. Het begint allemaal weer wat vooruit te gaan in de laatste vier vijf afleveringen, maar voor één keer is het niét allemaal opgelost in de voorlaatste aflevering. Erger nog: in de allerlaatste aflevering loopt het allemaal een beetje en queue de poisson af.
Niét aangeraden.
Tenzij om te kunnen zeggen dat ge er u door hebt geworsteld, natuurlijk. Bragging rights!