We slapen in het huis van ene Xavier vanavond. Ik laat die mens weten dat we goed toegekomen zijn, hij schrijft terug dat hij ons zal verwelkomen. Ik probeer nog aan te voeren dat we wellicht boodschappen zullen aan het doen zijn, of misschien wel aan het wandelen, of iets in die zin.

Ik had geen zin om Xavier te zien, namelijk, en Sandra was aan het boodschappen doen en niet thuis.

Komt ze thuis, en geen vijf minuten later belt hij toch wel aan zeker?

Sandra is naar beneden gegaan en heeft er verplicht zeker tien minuten mee moeten babbelen. Ik zat boven zo stil mogelijk te zijn in mijn peignoir.

Je l’ai échappé belle, ha!

Vanavond brood uit de oven met kaas en charcuterie, morgen oorlogsmisdaden gaan bekijken op een paar honderd meter van hier in Oradour sur Glane, en dan reizen we verder naar Poitiers.

Vandaag was het voornamelijk van Marcollin naar hier geraken. Dat bleek toch een uur of negen te zijn, met wat stoppen en een afstapping in Montluçon.

Ik had Montluçon gekozen omdat het ergens in het midden van de reis lag, en omdat ik op de interwebs las dat er een vijftiende-eeuws kasteel van de hertogen van Bourgondië stond. Wat ik niet had gelezen in het vluchtig bladeren, is dat het een bijzonder fijne middeleeuwse stadkern heeft. Met een kerkje dat in grote stukken nog van de 11de eeuw is:

En achter/naast die kerk staat begot een hypermodern gebouw met metalen muren, dat blijkbaar het grootste instrumentenmuseum van Frankrijk is. (Het was gesloten vandaag, helaas.) Speciaal. Maar wel wijs.

Het kasteel bevindt zich op helemaal bovenaan het dorp, aan één kant van een redelijk groot plein.Het is niet wat ik mij van voorgesteld had:

De verklaring daarvoor is dat dit een redelijk ingrijpende reconstructie is, waarbij men in het begin van de 20ste eeuw die hele voorpartij met houten constructie heeft geplaatst op basis van — verzekerde de uitleg mij — zeer welingelichte bronnen, om het er te doen uitzien zoals het er vroeger uitzag.

Spijtig dat het ook gesloten was, maar hey. Content het gezien te hebben. Montluçon: aangeraden. Maar misschien wel op een moment dat niet alles gesloten is. En binnen een paar jaar, als ze daar hersteld zijn van de COVID of de recessie of wat het ook is dat het hele middeleeuwse centrum meer dood dan levend deed lijken.