Ah well.

15 uur spelen later, vrees ik dat dit dan het einde is van mijn Dwarf Fortress. Ik had een weerwrattenzwijn overwonnen, en alles zag er in orde uit, maar dan was het volle maan en ahem ja.

Een spoor van bloed en vernieling, en aangezien iedereen die gebeten wordt, zelf ook een weerwrattenzwijn riskeert te worden…

Gruwelijke situaties — vooral omdat zelfs weerwrattenzwijn zijnde, ze allemaal ook nog gevoelens hebben. Hie hebben we Cadi Necariki, die ooit een bard was, die content is dat hij zijn bijt-skills heeft verbeterd nadat hij een baby-alpaca zijn poot afgebeten heeft, om dan zó hard in de nek geraakt te worden door een dwerg met een pikhouweel dat hij zijn hoofd verliest en schielijk komt te gaan:

En bijna iedereen heeft gevochten, dus bijna iedereen kan besmet zijn. Damned.

…en jawel, een maand later was het weer van dat, en in plaats van 100 contente bewoners heb ik nu nog 21 boze bewoners. En overal geesten en miasmen en dode lijken.

Of nee wacht, nog 7 bewoners.

Them’s the breaks. 🙂