’t Is toch echt wel godgeklaagd: ik moet al meer dan dertig jaar of zo geen examens meer doen, maar om de zoveel tijd komen ze terug in mijn dromen. In twee varianten, meestal: de minst vervelende is “het examen is zeer binnenkort en ik wist niet dat het zeer binnenkort was”; de meest vervelende (die ook het meest voorkomt) is “het is examen is binnen x tijd en ik weet nu al dat ik er niet op tijd aan ga beginnen, en ik zou er op tijd aan kunnen beginnen, maar ik weet dat ik het niet ga doen — en nu is het binnen een paar dagen, en ik zou nog iets van resultaat kunnen hebben als ik er zou aan beginnen maar ik weet dat ik dat niet zal doen — en nu is het morgen, en ik zou al lang moeten bezig zijn, maar ik weet dat ik er pas binnen een paar uur aan ga beginnen — en nu is het het examen en ik heb niets gedaan en het is te laat, en ik moet leven met de wetenschap dat ik weken en dagen de tijd heb gehad om er alsnog aan te beginnen en dat ik wist dat het fout ging lopen als ik dat niet deed, en dat ik het toch niet gedaan heb, en dat het nu allemaal mijn eigen schuld is”.

Pfff.