We hebben op het werk een hospitalisatieverzekering — een groot gemak en hoera!
Ik vanmorgen naar het intranet om te zien wat ik moet doen: blijkt, mailen of telefoneren. Ik telefoneer naar het nummer dat er staat.
Aan de andere kant van het keuzemenu: een mevrouw die mij vraagt wat mijn nummer is. Ik geef haar mijn nummer. Wat mijn naam is. Ik zeg wie ik ben. In welk hospitaal ik opgenomen word. Ik vertel haar welk hospitaal het is. Om welke reden. Ik geef kort de reden.
Dan ergens moet er een computer says no gebeurd zijn, want ze zegt dat ik het verkeerde nummer heb gebeld, dat ik moest bellen naar [nummer dat ik net gebeld heb].
Ik bevestig dat ik wel degelijk naar dat nummer gebeld heb.
Zij zegt dat dat onmogelijk is, want zij zit op een afdeling die zich met dat merk niet bezighoudt.
Ik herhaal het nummer dat ik gebeld heb. Zij zegt dat ik een ander nummer gebeld heb, anders zou ik nooit bij haar terechtgekomen zijn.
Dat gaat nog een keer of twee over en weer, en dan vraag ik of ze mij kan doorverbinden met een collega die mij wél kan helpen?
Neen, dat is haar werk niet en dat kan ze niet. Ik moet terugbellen, zegt ze, en wel naar [nummer dat ik net gebeld had] en niet naar [nummer dat zij heeft dat niet het nummer is dat ik net gebeld had].
⁂
Ik heb opnieuw gebeld naar [nummer dat ik net gebeld had]. Ik kreeg een andere mevrouw aan de lijn. Zij vroeg mij het nummer op mijn kaartje. Ik begin met 09 en dan drie cijfers. Oh, zegt ze, nog voor ik de rest kan voorlezen, die cijfers willen zeggen dat u bij een andere dienst moet zijn. Ik verbind u even door.
>zucht<