Driewerf helaas! Het zestiende seizoen is afgelopen!
Het is altijd spannend als er een nieuw seizoen komt, of de deelnemers even fijn zijn als de vorige keer. In volgorde van hoe aangenaam ik ze vind na afloop van de serie — belangrijk, want dat is alvast bij mij wel geëvolueerd:
Julian Clary. Heerlijke, heerlijke mens. Heeft het ondertussen ook allemaal al meegemaakt en gehad, en kan het dus allemaal niet zo hard meer schelen. Consistent fantastisch, van begin tot eind.
Susan Wokoma aka RADA. Niet eens een comedian, maar zonder haar best te doen vele keren grappiger dan veel andere mensen. Ook ontroerend hoe ze verbroederde (verzusterde?) met Sue Perkins.
SuperKins! Ik had het er in het begin van het seizoen moeilijk mee omdat ze zo hard haar best deed dat het overkwam alsof ze heel de tijd punten wou scoren, maar uiteindelijk: zo is ze gewoon altijd. Ervoor gaan aan 100 per uur, wat “er” ook mag zijn.
Lucy Beaumont. Mja. Ik had het er moeilijk mee. Het is ongetwijfeld zo dat ze helemaal ditzy en random is, maar met de afleveringen — en dan vooral in de studio — begon het mij te storen. De random verhalen waren in het begin nog relatief geloofwaardig, maar op het einde begon ze het gewoon te melken.
Sam Campbell. In het begin misschien wel (op Julian Clary na) mijn favoriete deelnemer, tegen het einde samen met Beaumont met veel afstand mijn minst favorieten. Ook ‘rAnDoM’ en zo, maar nog méér berekend.
Beamont en Campbell hebben bij mij alle krediet verloren bij de laatste taak — een hotel waar ze hun best moesten doen om een klant te bedienen — omdat ze allebei niet eens probéérden de taak uit te voeren en ‘grappig’ deden voor de camera. Vergelijk twee mensen die hun best doen in moeilijke omstandigheden:
…met twee mensen die kIjK mIj EeNs GrApPiG zIjN doen:
Nee, dat heeft mij zwaar teleurgesteld. En dus ook het feit dat de juiste persoon nét niet gewonnen heeft in het algemeen klassement.