T. Kingfisher
Tor Nightfire, 2024, 151 blz.

Wat een fantastisch boek(je). Het is zeer lang geleden dat ik mij zo goed voelde bij een boek.

Dit is een rechtstreeks vervolg op het eerste boek. We zitten deze keer in het geboortedorp van Alex Easton, waar mevrouw Potter op bezoek gaat komen in de jachthut van Easton.

Daar blijkt dat de conciërge gestorven is aan iets mysterieus, en dat er geruchten gaan over een monster dat ’s nachts de admen komt stelen van mensen. Easton is te nuchter voor bijgeloof, maar dan wordt de zoon van de huishoudster ineens ziek. En hebben mensen vreemde dromen.

De personages blijven fantastisch, de stem van de verteller is heerlijk, het verhaal neemt zijn tijd, het is tegelijkertijd grappig en echt griezelig en ontroerend — het deed me begot aan een goede Pratchett denken!

De twee boeken zijn meer dan van ganser harte aangeraden. En ik ga op zoek naar andere boeken van dezelfde auteur.