Vroeger lang geleden toen ik nog op een katholieke kleuterschool zat, leefde de hele school naar Pasen toe. Leefde alles en iedereen op het ritme van de liturgische kalender, eigenlijk. Met knutselwerkjes op basis van wc-rollen en crêpe-papier en doorschijnende lijm die we om de één of andere reden met de stokjes van lekstokken moesten aanbrengen.

Op de lagere school was het alleen in de godsdienstles dat het er nog over ging, maar dat ging ik ook nog elke week naar de mis en bleef het toch ook een beetje leven op datzelfde ritme.

Op de middelbare school was het weer katholiek, maar niet écht meer. En dat van de mis was er ook al niet meer bij.

En dan hadden we kinderen en zaten we er ook weer een beetje in, met knutselwerkjes en alles.

Nu zijn al de vier kinderen ouder dan 18 jaar en is het echt helemaal weg. Dit jaar hebben we begot zelfs geen chocoladen eieren meer gelegd op de keukentafel. Wel nog gekocht, maar niet meer gelegd.

Volgend jaar misschien zelfs niet meer kopen, denk ik. Dan is het helemaal weg, Pasen.

Mja.