Ik had beloofd een stukje te schrijven en natuurlijk was ik dat al maanden uit het oog verloren tot ik plots een herinnering kreeg.
En dan was ik beginnen schrijven maar kwam er werk en leven tussen en dreigde het weer naar ‘morgen of zo’ te verhuizen. En kreeg ik een mail of het vanavond niet kon klaar zijn en heb ik het dan maar geschreven.
Raar wel, over een onderwerp waar ik niet echt een gegronde opinie over heb. Ik voelde me meer dan op mijn ongemak.
(Maar het is nu wel achter de rug en ik heb minstens één brokje schuldgevoel dat ik niet meer moet torsen.)