Ik weet geeneens meer hoe rap de weken voorbijvliegen. We zijn ook alleen thuis, of toch ongeveer, en dat verandert de zaken ook: nóg minder een idee van hoe het er in de buitenwereld aan toe gaat.

Ook op café gaan zitten vanavond. Ik heb mij kapot geërgerd aan de tafel naast ons op het terras: rokers, om te beginnen — vivement dat roken helemaal verboden zal zijn gedomme. De keuze was binnen zitten in de hitte, met voetbal en roepende supporters, of buiten in de rook. Bleh. En dan moesten die mensen ook nog eens voortdurend roépen tegen mekaar, bah.

Enfin bon. Weekend.