Crufts. Ik ben voor de newfoundlander. En ik heb bewondering voor de pekinees. Champion Yakee A Dangerous Liaison heeft Best In Show gewonnen!

Gross me out!! Op Vitaya: een vrouw die haar hondje aangevallen werd door twee andere honden. Ze loopt er naartoe, en één van die honden pakt haar bij het haar vast en–rukt heel de hoofdhuid af!!! Eikes! Foto’s en alles! Over heel haar hoofd is de schedel zichtbaar! Eikes!

Jongens, de mannen van Vitaya hebben soms wel vieze dingen over operaties. En hoe ze daar camera’s bijgehaald hebben… the mind boggles. En dat er een chirurg is die daar ook effektief ervaring mee heeft, tss.

Ze hebben een uur gezocht naar één slagader, en dan nog eens een paar uur naar de tweede slagader. En toen moesten ze nog aders vinden. En die camera’s blijven maar draaien, ugh! Enfin, een uur later hebben ze een ader gevonden, en dan nieten ze alles tesamen.

Ze hadden niet alle aders geherconnecteerd, dus moest er een tube in haar hoofd geplaatst worden om het bloed te draineren. En dat werkte niet direkt goed genoeg, dus ze zetten er dan maar bloedzuigers op. Tssss.

Enfin, all’s well that ends well: ze heeft weer haar, die hond leeft ook nog, en alles is weer goed.

Koen Colpaert heeft een nieuwe bril!!

Leve Patrick Moore!

A meteorite is heading toward Earth and will completely destroy it in one hour. What would you do?
I would play the piano. Probably a Viennese waltz. For the whole hour. And I’d have a large gin and tonic, or several, on top of the piano. I suppose I would have a quick look at the meteorite through my telescope, but then it’d be back to the piano.

Do you discern a divine plan in the universe?
There are three things I never discuss in public: football, politics and religion. Why? Because I don’t want to. The origin of the universe was, of course, the Big Bang, which happened about 14,700 billion years ago. I was away at the time. What happened before that? Who knows? We’re stuck either way. Either the universe began then or else it’s always existed. We can’t imagine either scenario. I can’t, and neither could Einstein. I know, because I asked him. [The Independent]

De Mol, ’t zijn smeerlappen. Stijn heeft 3000 euro gewonnen, en hij zit daar nu in een kerk war ze dat geld ook kunnen gebruiken.

Hij gaat spelletjes spelen om te zien wie het geld mag houden, en als hij wint mag hij nog besluiten. Eerste spelletje: vier op een rij tegen een klein meisje. En hij wint gemakkelijk. Smeerlappen 🙂

En ondertussen toch ook Sandra in een nauwsluitend topje, ha!

Tweede spelletje: armworstelen tegen een oude meneer. Derde spelletje: dammen tegen een mevrouw. En hij wint dat ook.

Maar ondertussen hebben ze hem zó een schuldgevoel gegeven dat hij het geld toch maar afgeeft aan de parochie. En daardoor is het geld voor de opdracht van Marc en Sandra verdrievoudigd. Ha! 9000 euro gewonnen.

Ugh. Juist weer wakker. Ik ben kapot van de moeheid.

En er is is nog zoveel te zien op tv vanavond. Beurk.

Ik ga naar boven een beetje in de zetel liggen slapen, opstaan op 7 uur in het weekend is echt mijn ding niet.

Van Zelie mag ik wel niet naar boven zonder Robbie Konijn op te zetten. Natuurlijk. “Je mag niet naar boven zonder Robbie Konijn aan te zetten hé papa? En als ik gedaan heb, dan zal mijn mama wel de kleurtjes aanzetten hé? Ja hé?”

[Vertaling: “de kleurtjes”, da’s Photoshop, en Robbie Konijn, da’s “Preschool Sparkle Star Rescue”, hollandse versie. Akelig programma.]

Enfin, alles is geïnstalleerd, Zelie zit nu op de portable bezig, Louis ligt in bed, en ik ga naar mijn trekzetel. Joepie!

Het is hier te druk om verder te werken. Ik ga er even mee stoppen, en in de zetel gaan slapen. Moe.

Hier ben ik vanmorgen gestopt: auteurs uit database, in listview, functie om de datums te formatteren, en bij SelectedIndexChanged wordt de onderste listview gevuld met de boeken van die auteur.

Het is een beetje gelijk thuiskomen:

for (int i=0;i<5;i++) { lvAuthors.Columns[i].Width=-1; }

Iets een waarde geven gebeurt met “=” en niet die vieze “=:”, ik kan een wegwerkpvariabele snel definiëren in de loop zelf, incrementeren is gewoon “++” en niet inc() of incrementvalue() of stomweg i=i+1, *sigh*

Leve C! (zelfs al is het voor stomme details als dit)

 A company tied to Vice President Dick Cheney has won a Pentagon contract for advice on rebuilding Iraq’s oil fields after a possible war.

The contract was disclosed in the last paragraph of a Defense Department statement on preparations for Saddam Hussein’s possible destruction of Iraq’s oil fields in the event of a U.S.-led invasion. The statement calls for proposals on how to handle oil well fires and for assessing other damage to oil facilities. The contract went to Kellogg Brown & Root Services, which is owned by Halliburton Co., of which Cheney was chairman until his election in 2000. [SFGate.com]

’t Was natuurlijk te peizen. Ik doe alles juist, en toch lukt het niet. De schuld geven aan C#.

Zucht. I’ll just go outside and shoot myself, shall I?

string strAccessConn=”Provider=Microsoft.Jet.OLEDB.4.0;Data Source=C:\Documents and Settings\Michel Vuijlsteke\My Documents\books\mybooks.mdb”;

DataSet ds=new DataSet();
ds.Tables.Add(“tblAuthors”);
OleDbConnection dc=new OleDbConnection(strAccessConn);
OleDbCommand myAccessCommand=new OleDbCommand(“SELECT * FROM tblAuthors order by author_name”,dc);
OleDbDataAdapter da=new OleDbDataAdapter(myAccessCommand);

dc.Open();

try {da.Fill(ds,”tblAuthors”);} finally {dc.Close();}

Wat is er verkeerd? Niets, juist? Dat dacht ik dus ook: compileert gelijk een lierken, geen build errors of warnings, maar als ik het run geeft het “An unhandled exception of type ‘System.Data.OleDb.OleDbException’ occurred in system.data.dll”.

Allerlei alternatieven gezocht, duwen en trekken aan het ding, geen beweging in te krijgen. Het gisterenavond dan maar opgegeven, en vanmorgen begonnen in de gedachte van dan maar XML in te lezen in die dataset.

Zucht. Wat het uiteindelijk was? Het veld waarin de naam van de auteur zit, heet “aut_name” en niet “author_name”. Zucht.

Nu werkt het zoals het moet. Zucht.

Stomme C#.

Wat ik wil doen, lukt niet direkt. Ik ga mij weer in de drank slaan. Even kijken. Porto. Tawny, 20 jaar oud. Lekker. Ik heb Porto echt leren appreciëren in Portugal, in het porto-instituut, rechtover de halte van de kabeltram van Praça dos Restauradores naar Bairro Alto. Hallucinerend hoeveel verschillende soorten porto daar te koop zijn, van het goedkoopste bocht tot schandalig dure praktisch eeuwenoude elixirs.

En ik zou er eigenlijk, nu ik erover nadenk nog eens willen terug naartoe gaan.

Lost Highway! De geschiedenis van Country Music! Op bcc2! Juich! Met deze week: the story of the Outsiders, which have taken country music outside Nashville.

Johnny Cash! Willie Nelson! Harry Harrison!

En blijkt dat Merle Haggard in San Quentin zat toen Cash daar optrad, dat Harrison janitor was in het gebouw waar Cash opnam, Oooo en nu Sunday Mornin’ Comin’ down! Cash zingt Harrison! Miljaar goeie aflevering! Goeie aflevering!

Tegelijk met C# leren programmeren heb ik belsoten om eindelijk eens iets te gaan doen aan mijn drankprobleem.

Ik krijg namelijk zonder moeite te doen geen whisky binnen. En daar moet dringend iets aan gedaan worden. Ik heb mijzelf jaren geleden gedwongen om olijven graag te eten, wel, ’t zal hetzelfde zijn met Whisky.

Voor mij: een glas en een fles Glenfiddich Special Reserve. Single malt, 12 jaar oud. On verra ce qu’on verra. In at the deep end: zonder ijs of zo. Here goes nothing.

Hm. Smaakt een beetje gelijk een eau-de-vie van appels of zo. Absoluut niet slecht. Niet om een hele avond te drinken, maar ik ga er toch proberen een gewoonte van te maken om van tijd tot tijd een glas te drinken.

Aaargh! TMG is zo’n goed programma, en toch is het zo vies om in te werken soms! Die interface!

Pak nu het feit dat ze (enfin, Bob Velke dus) besloten hebben om sommige onderdelen van de interface te laten meescalen met het applicatievenster. Dat wil dus zeggen dat er paradoxaal genoeg vaak minder data op het scherm staat als het venster groter is.

Op lage resolutie staat er niet echt veel informatie op het personenscherm (klik voor detail):

…en dus lijkt het logisch om in plaats van een scherm van deze grootte, iets op 1600×1200 te gebruiken (klik voor detail):

Fantastisch! De helft van het scherm voor het personenscherm zelf, en dan daarnaast de lijst van flags, daaronder eventuele foto’s, en helemaal rechts de lijst van kinderen en broers/zussen, en onderaan het scherm om een focusgroep op te bouwen.

Helaas, driewerf helaas. Het familiescherm geeft op deze resolutie het volgende (klik voor detail):

In vergelijking met hetzelfde scherm op 25% van het aantal pixels (800×600 ipv 1600×1200):

Aaargh! Stapels meer te zien! En voor het stamboom-zicht is het nog erger. Vergelijk het eerste (1600×1200) met het tweede (800×600):

Aaargh! Stapels meer te zien!

Zucht.