Heh, kom het tegen: de mevrouw die beertje Paddington in het echt maakte was de moeder van Jeremy Clarkson.

Ik ben zo slecht met speelgoed. En met een zoon én een dochter is dus de hele speelgoedwinkel onveilig voor mij.

’t Is over speelgoed op bbc2. Als ik erover nadenk, hadden wij eigenlijk niet zo veel van dat gehypet speelgoed: geen cabbage patch dolls, geen transformers, geen slinky, geen van al die dingen.

Of wacht, Philippe en ik hadden elk een Action Man, met van dat viezig schaamhaar op zijn hoofd. Erm. De mijne had zelfs een baard. En veel te grote schoenen voor zijn voeten.

Er is iets vreemd aan de hand met Lee Majors. Ik denk dat hij plastische chirurgie heeft laten doen of zo, want hij ziet er nu jonger uit dan 30 jaar geleden.

Bleh ik ben moe. Ik ga nog wat slapen. Dat ik naar Star Wars II zit te kijken zal daar alleen maar bij helpen trouwens.

Ahem. Intriguing. De toekomst van ColdFusion en JRun, met onder meer het volgend bijzonder interessant stukje:

Tim: Does your compiler emit byte code directly from ColdFusion CFML, or do you convert it to Java and then pass to the compiler?

Edwin: The current version produces Java source code, compiles it, and we load the byte code back.

Tim: So aside from the debugging it would technically be easy to embed Java code in the CFML?

Edwin: Well, it would just parse right through. But it would be difficult to provide good error reporting. We would have some things you could do that would break the embedded Java code. We could have code that happened to generate the same variable name as something you wrote. So suddenly you use the variable and bam, you get some error message that we can?t explain.
The other thing is that in future versions we most likely won?t be generating Java source at all.

Tim: So you will go directly to byte code?

Edwin: Hypothetically, at some point we may decide to run on something other than a JVM. Again, it doesn?t make much sense to have Java source in there and then take it out again later. So we took the purist route.

Tim: Are you hinting at the possibility of compiling to MSIL as an option?

Edwin: I?m not hinting that we?re going to do it, but … we had a design decision to make. We said, well, we can?t say we?re not going to do it. So we want to leave our options open.

Tim: That would fix people?s COM problems.

Edwin: Yes, COM would definitely work better.

“Edwin” is Software Architect bij Macromedia.

Bah, ik zit alweer over mijn limiet bij Telenet. Normaal gezien overkomt mij dat niet, maar ik heb vorige maand een paar keer een gigabyte of twee op een dag gedownload, dat wreekt zich natuurlijk.

Mijn ouders gaan kertmis gaan vieren bij Steven in Hamburg, wegens alsdat Jan ook 50 wordt en dat het dan eens iets anders is. Wel niet zo evident, naar Hamburg geraken: meer dan 600 km ver (ik hoor amerikanen gezamenlijk hoonlachen), met de auto is het zes uur rijden en zien ze het niet zitten, met de trein is het door de 600 euro, met het vliegtuig door de 2000, allemaal niet gemakkelijk.

Alla. Wij zouden volgende week wel eens kunnen moeten gaan housesitten bij mijn ouders terwijl ze naar Hamburg zijn. Ha! Geen problemen van bandbreedte meer!

Maar aan de andere kant: dan kunnen we de remise niet volledig leegmaken en beginnen afbreken… beh. Dan moet dat wachten tot later.

Als het zo is dat we tijdelijk naar Sint-Denijs verhuizen, neem ik in ieder geval de computer mee denk ik. En een hub. En dan kunnen we spelletjes over het netwerk spelen.

Terwijl op de achtergrond een concertopname van Doe Maar speelt en ik besef waarom ze er mee wilden ophouden (“Is dit alles”, een pre-mid-lifecrisis van een dertiger, uit volle borst meegzongen door een concertzaal meisjes van twaalf), zie ik dat ik eigenlijk eens mijn bookmarks moeten opkuisen.

’t Zal, zoals tegenwoordig alles, voor later eens zijn, maar in afwachting alvast deze:

• Arthurian Texts: Fisher King. Altijd fijn om naar het bronmateriaal terug te keren. Teksten, naar (modern) Engels vertaald weliswaar, van Chrétien de Troyes, Wolfram von Eschelbach en Thomas Malory en mindere goden als Wauchier de Denain.
  Zie trouwens ook: King Arthur’s Knights en What is a Grail?
   


• Developing International Software For Windows 95 and Windows NT, interessant voor wie meertalige software maakt. Onderdeel van Microsoft’s Global Software Development-website, Praised Be Their Name. Voor meer over I18N , zie Official Guidelines for User Interface Developers and Designers: Special Design Considerations: Localization, ook al van Microsoft.
  En voor wie de postcodes van alles ter wereld wil weten: Graham Rhind’s site is afzichtelijk maar bevat wel de meest volledige informatie over weldwijde postcodes en adressen.
   


• What was ZoZa.com? Postmortem voor een dotcom zoals er zoveel failliet gegaan zijn in 2000-2001. Op een vreemde manier ontroerend.

En nu is het gedaan en ga ik naar huis! Ik wou dat ik de moed kon opbrengen om naar Free en Sofia hun feestje te gaan, maar ik zit erdoor; het is azo en niet anders.

Next stop: Buchenwald.

Ik zal wel de laatste van het land zijn die ervan hoort, maar Prins Laurent gaat trouwen!!!

Leve Prins Laurent, de meest menselijke royal ter wereld. Zeg nu zelf, wie anders zou een toespraak geven die begint met “Uit ervaring weten we dat olie en water niet met elkaar gemengd kunnen worden. Toch hebben olie en Noordzeewater een vaste relatie” — fantastisch!

De bruid wordt ene Claire Coombs. ’t Schijnt de eerste keer dat een lid van het Belgisch koningshuis met een persoon niet van adel zou trouwen. Go Laurent!

Sandra is naar Carlito’s Way aan ’t kijken, maar ik ga mij voorbereiden op maandag en alvast Lord of the Rings herlezen. Ha! In bed! Op de portable, in Microsoft Reader!

Leve Microsoft Reader.

Ja ja. En op die manier zijn al onze projecten te vroeg en onder budget klaar. Behalve die de te laat zijn en te duur, maar die tellen niet mee. Bush en wat daar rond graviteert is een walgelijke kliek.

Colour me impressed. Voorstel voor wat in de plaats van de ineengestorte Twin Towers zou kunnen komen.

The First Honest Gay Personal Ad. Als ik voor de venten was, en mocht ik op advertenties ingaan, euh… neen. Niet echt.

Het liep allemaal té goed natuurlijk. Takkoord, veel werk en vergaderen en zo, maar er zijn toch een aantal belangrijke knopen doorgehakt, goeie prospecten voor de nabije toekomst, alle klanten zijn zo tevreden als we zouden kunnen hopen, juich joechei.

’t Was te peizen dat het in het honderd zou lopen. Het zijn dergelijke momenten dat ik wou dat ik een weblog had met private pagina’s, dat ik mij eens razend kwaad zou kunnen maken. Op mezelf. En op klanten en op iedereen.