Tales of Drudgery & Boredom.
Ik zou kunnen zeggen dat het voorbijgevlogen is, de vakantie, maar dat zou gelogen zijn.
Ik kan mij nauwelijks nog voorstellen wat het was, school: zo lang geleden lijkt het. Maar morgen is dus de laatste dag grote vakantie.
Er zijn redelijk wat zaken anders dit jaar, ikben eens benieuwd hoe het allemaal uit zal draaien. En volgend jaar wordt nog spannender. En het jaar daarna nóg meer.
Tick tock. Tick tock.
⁂
Ghaaa nééééénnn!! Het is het begin van een trilogie en ik had dat niet door tot de allerlaatste bladzijde!
Ik was zo begonnen aan Bitter Seeds ook, ook van Tregillis, en toen waren delen twee en drie ook nog niet uit, en het is er niet meer van gekomen.
Maar hier ben ik écht benieuwd naar het vervolg, verdorie.
Het speelt zich af in de late jaren 1920, maar in het midden van de 17de eeuw is er iets radikaal veranderd, waardoor de hele wereld anders is dan de onze: Christiaan Huyghens heeft ontdekt hoe hij mechanische mensen moet maken.
Clackers, aangedreven door iets alchemisch of magisch, zijn wezens die mechanisch zijn, enorm sterk en functioneel onsterfelijk, maar ze hebben geen vrije wil. Ze hebben gevoelens, rede, zelfbewustzijn, maar ze worden geregeerd door de ene geas na de andere. Een soort donkere versie van Asimov’s wetten van de robotica: het begint met gehoorzaamheid aan de (Nederlandse) monarch en de klokmakersgilde, gaat verder met een hele reeks overlappende geasa over vanalles, gaande van zelfbehoud over beleefdhedsrehgels tot de verplichting om zichzelf proper te houden, en eindigt in gehoorzaamheid (in alles) aan de persoon die de clacker huurt van de staat.
Gehoorzaamheid tenzij die andere geasa zou schenden, en daarin schuilt de existentiële miserie van de clackers: ze zijn intelligent maar tegelijkertijd slaven, en zelfs denken aan vrijheid is onmogelijk.
Gruwelijk, eigenlijk.
Niet moeilijk dat één van de meest gevaarlijke dingen, volgens de Nederlanders, een vrije clacker is, die niet gebogen zou gaan onder zijn magische kettingen.
Jax, een clacker van meer dan honderd jaar oud, is getuige van de executie in Amsterdam van net zo’n wezen. En hij raakt verstrikt in een mysterie dat teruggaat op Baruch Spinoza, en dat de hele wereldorde zou kunnen veranderen.
Aan de andere kant van de wereld in Marseille-in-het-Westen, waar het Franse koningshuis in ballingschap verblijft, doet Talleyrand, de hoofdspion van de koning, onderzoek naar de ziel van clackers. Totaal onbewust dat er een verrader in de buurt is.
Ja, spionage en steampunk en allerlei. Maar ook; filosofie en overpeinzingen over vrije wil en de ziel en katholicisme versus calvinisme en een reeks waar de Hollanders de slechte zijn, is een reeks die al op vooranf een streepje voor heeft.
Ik vond het serieus vervelend dat het boek niet gedaan was. Dat die vervolgen er maar rap komen, verdomme. Ik voorzie dat er nog over Newton zal gesproken worden, want die was verdacht afwezig in het hele verhaal.
⁂
Longread: “Schaam u, meneer De Wever” | Vluchtelingen | De Morgen
Hij kon zijn oren niet geloven toen Bart De Wever deze week verkondigde dat erkende vluchtelingen een apart sociaal statuut moeten krijgen. Henri Heimans, voormalig topmagistraat en voorvechter van de geïnterneerden, is zelf de zoon van een politiek vluchteling. 'Dit is dwaze, populistische praat.'
See Very Early Concert Footage of the B-52s, When New Wave Music Was Actually New (1978) | Open Culture
Pop music, I had already decided, was for suckers. The only sounds that spoke to me were loud, abrasive, and deliberately unlovely. Then someone in our dorm put on “Rock Lobster” and it blew my narrow mind.
The Art of Onfim
The drawings from Novgorod that we have found appear to all come from a Russian boy named Onfim, who lived at the end of the twelfth century or beginning of the thirteenth century in the city of Novgorod. By the estimate of the archaeologists who unearthed his works, he was around seven years old at the time that he made these drawings.
‘Spreek elkaar aan op asociaal kalasjnikovgebruik’ | De Speld
Het is een groeiende frustratie in de publieke ruimte: mensen die een terreuraanslag willen plegen met een kalasjnikov, terwijl omstanders daar last van hebben. Een bewustwordingscampagne moet ervoor zorgen dat mensen elkaar durven aan te spreken op terroristisch gedrag.
Isis blinds journalists with its barbarity, but we must continue to report – Comment – Voices – The Independent
Why does Isis never attack Israel – indeed, why does its hatred of Crusaders and Shias and Christians and sometimes Jews rarely if ever mention the very word “Israel”? And why do Israel’s air raids on Syria always target Syrian government or pro-Syrian Iranian forces, but never Isis? Indeed, why are Turkey’s air assaults on Isis – happily supported by Nato – far outnumbered by their air raids on the Kurdish PKK, some of whose forces in Syria are fighting Isis? And how come the Turkish press have publicised a convoy of weapons being taken across the Syrian border to Isis by Turkish intelligence agents? Are Turkish engineers running the Isis-controlled oil wells, as Syrian oil engineers claim?
⁂
De vermoorde onschuld, die alleen maar verwoordt wat de onderbuik van de Vlaanderen voelt, wat de grote meerderheid zou willen zeggen maar niet mag zeggen van de politiek correcte mainstream media linkse kerk, heeft het toch maar weer mooi gedaan.
Henri Heimans in De Morgen zegt waar het op staat:
“In zijn interview haalt Bart De Wever alle termen door elkaar. Vluchtelingen, migranten, terroristen en criminelen: hij noemt ze allemaal in één adem.” […]
De geschiedenis mag zich dan eindeloos herhalen, even snel dreigen we de lessen te vergeten, vindt hij. “Daarom maak ik me ook zo kwaad over die uitspraken van Bart De Wever. Alsof hij op zijn eentje politieke vluchtelingen een tweederangsstatus kan toebedelen. Alsof je zomaar een van de fundamentele internationale verdragen kunt uitwissen. Dat is dwaze, populistische praat. Hij zou zich moeten schamen.”
Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik heb de reacties bij Knack of HLN niet nodig om te weten wat de reactie van de onderbuik van Vlaanderen zal zijn. De onderbuik is niet zo’n verwoede lezer, een artikel van meer dan twee A4-tjes helemaal lezen? Zót!
Neen, de onderbuik heeft genoeg aan de titel — “Schaam u, meneer De Wever” — om tot in het bruinst van zijn ziel verontwaardigd te zijn. “Schaam u, meneer De Wever?! Scháám u?? Neen, SCHAAM U, sossenvod De Morgen!! Hoe durven ze!! BDW heeft tenminste de moed om iets te zeggen over die vloedgolf moslims die hier onze volksaard komt verkrachten!!”
De onderbuik wordt trouwens een stevige voorzet gegeven door De Morgen zelf, in zijn onfortuinlijke sensatiezucht: de mail die in mijn mailbox zat, had dit als titel:
“Schaam u, meneer De Wever”: ex-topmagistraat haalt uit
“Haalt uit”, ben ik de enige die daar een vleugje hysterie in ziet? “Ex-topmagistraat”, ben ik de enige die daar voor die “ex-” in ziet?
Ach, whatever. Het spel zit weer op de wagen: er hoeft helemaal geen discussie meer gevoerd te worden over de grond van de zaak, er kan luidop gepolemiseerd worden over de manier waarop de discussie gevoerd wordt over de discussie die gevoerd wordt over Bart De Wever.
Zij we allemaal meteen het hulpeloze onvermogen van de Staatssecretaris voor Onbeperkbare Instroom vergeten. Hè hè.
⁂
Qua standaardverhaal kan het tellen: het generatieschip op weg naar een andere planeet.
Als ik daar geen paar dozijn boeken en verhalen over gelezen heb, heb ik er geen één gelezen.
Maar dit is wel één van de betere in het genre. Er zijn echte personages, het schip wordt mettertijd ook een personage, en het heeft een begin, een midden en een einde.
In het begin van het boek komen we bijna aan op Tau Ceti, en is het hoog tijd dat ze aankomen. De microben en bacteriën en virussen aan boord evolueren sneller dan de grotere beesten en de mensen, er zijn wel degelijk gesofisticeerde 3D-printers die vanalles kunnen maken, maar sommige grondstoffen raken op, enfin, het schip loopt eigenlijk op zijn laatste poten.
En dan, zonder veel van het plot te verklappen, gebeurt wat eigenlijk te voorzien was: er gebeuren onvoorziene dingen.
De rest van het boek is probleemoplossen. Een beetje The Martian dus, maar met meer personages, meer op het spel, en vele keren meer literatuur dan The Martian — dat voor al zijn wijs zijn toch wat MacGyver In Space was.
Een mooi boek, ondanks al de wetenschap meer een fabel en een karakterstudie dan een SF-avontuur. Met een logisch maar daarom niet minder mooi einde.
⁂
Wat was de review van de Aarde in The Hitchhiker’s Guide to the Galaxy ook alweer? “Mostly harmless”, juist.
Da’s zo ongeveer wat dit boek was: “mwof ja”. Niet zo bereslecht als Dan Brown, maar nooit in de buurt van even goed als pakweg Charles Stross’ Laundry Files.
Nate is een data entry-loonslaaf in Los Angeles en compleet toevallig (niet echt, blijkt achteraf) krijgt hij een gouden tip: een oud appartementsgebouw waar een plaats vrijkomt, en dat het bijna niets kost.
Het appartementsgebouw is oud (nu ja, wat heet, het is en blijft Amerika natuurlijk: 1890 is de prehistorie), zijn appartement is ruim, er is een hele reeks medebewoners, en al snel blijkt dat er iets fishy aan de hand is.
Er zitten vreemde zevenpotige insekten in zijn appartement, elke lamp die hij in zijn keuken indraait blijkt een blacklight te worden, er is een appartement waar het constant dezelfde (koude) temperatuur is, ongeacht of de vensters open staan en of de airco aan staat, er is een deur die bij nader inzien helemaal geen deur is maar een paneel in de muur, er is appartement 14 met een resem mollesloten aan de deur: mysterie, mysterie.
Nate en een aantal van zijn companen trekken op onderzoek uit, Scooby Doo-gewijs.
Het duurde allemaal heel erg lang om to the point te komen, en de ontknoping was al met al zeer snel over. Ik zag het allemaal nogal aankomen, en er zaten een paar horrorfilmclichés te veel in.
Maar bon, onderhoudend.
⁂
Ik heb zeer veel goesting om een lange, boze lezersbrief te schrijven naar de één of andere krant.
Maar dat zou zeer ondiplomatisch zijn.
Het zal dus blijven bij een persoonlijke brief. Een zeer teleurgestelde, bittere persoonlijke brief.
⁂
Ik moest mezelf elke pagina herinneren dat dit wel degelijk de Heilige Justinianus en de Heilige Theodora waren, waar Procopius over aan het schrijven was. En de nobele Belisarius, waar Robert Graves zo mooi over schreef.
Machtig: roddel, schandaal, ontrouw, sex, ruzie, achterklap. Koppel dat aan onmetelijke rijkdom en baas van de gekende wereld, en het wordt bij tijden hallucinant.
⁂
Ik weet niet hoe het met u zit, maar in mijn hoofd heb ik niet de minste moeite om hier andere dingen dan dooie vissen in te zien vermalen worden. Brrr.
⁂
Jeremy Corbyn and the 1,000 days that destroyed Britain | Daily Mail Online
With enemies like this, Corbyn doesn't need friends.
COLUMN. Nico Dijkshoorn: ‘Marc Coucke is een lichtvreter en … – Sportwereld
Dolgraag zou ik Marc Coucke eens in gesprek zien met zijn nieuwe spectaculaire aankoop voor het volgende seizoen, Zlatan Ibrahimovic. Marc stelt zich voor aan Zlatan. ‘Hi, Ibra, I’m Marc Coucke, the crazy president of the Kustboys. Everybody likes me because I am a crazy guy. I sing Couckenbak and everybody says, hahaha, that’s Marc Coucke again. I dance on tables. Thats what I do.’ En daarna de reactie van Zlatan. ‘I am Zlatan. Fuck off, fatso.’
Stephen Colbert on Making The Late Show His Own | GQ
Since last winter, after laying to rest the blowhard host of The Colbert Report and inheriting Letterman’s seat on The Late Show, the most inventive comic of his generation has been consumed with one very large question: Who will he be now? Stephen Colbert—the real one—gives a sneak peek. And in revealing his truest self (and boy, does he go deep), he shows us how he might just reinvent late-night, too
Israel hit by rockets fired from Syria amid confusion over who is to blame | World news | The Guardian
Israeli defence sources initially blame Palestinian Islamic Jihad, before switching to Iran’s Quds Force, then blaming Syrian regime of Bashar al-Assad
Kim Jong Un Guides Emergency Enlarged Meeting of WPK Central Military Commission
The situation of the country is now inching close to the brink of a war due to the continued anti-DPRK political and military provocations by the U.S. imperialists and the south Korean puppet forces. The broadcasting for anti-DPRK psychological warfare, resumed by the south Korean puppet military gangsters in all sectors of the front under the pretext of doubtful "mine explosion" case which occurred in the demilitarized zone of the western sector of the front on August 4, is still going on day and night. And the leaflet-scattering operation against the DPRK, kicked off with mobilization of die-hard reactionary organizations, has gone beyond a tolerance limit. Psychological warfare against the DPRK is, in essence, an open act of war against it. In this regard, the General Staff of the Korean People's Army on August 20 sent an ultimatum to the south Korean puppet Ministry of Defense that a strong military action would be launched at once unless it stops the anti-DPRK broadcasting for psychological warfare and removes all psywar means within 48 hours.
⁂
Een filmpje als dit, zou dat die “stomme zandnegers hebben het allemaal zelf gezocht”-mensen en de “ze hebben geld genoeg voor een rubberboot dus moeten ze maarhotelkamers betalen”-crowd van gedacht doen veranderen?
Of pakweg de Iran-foto’s van Humans of New York? Is dat genoeg om mensen te doen beseffen dat mensen overal ook maar gewoon mensen zijn?
I dunno.
⁂
Onmogelijk om het boek te lezen zonder de gezichten van de film te zien. André is Fezzik, Mandy Patinkin is Inigo Montoya, Westley kan niemand anders zijn dan Cary Elwes, er kan geen betere Prince Humperdinck zijn dan Chris Sarandon en geen betere Vizzini dan Walace Shawn. En Miracle Max, ver van een karikatuur te zijn door Billy Crystal zoals ik dacht, blijkt gewoon 100% zoals in het boek te zijn.
Ik bedoel maar: ik kan mij niet zo snel een film voor de geest halen die zó goed het boek vertaalde.
De film was faramineus goed, een klassieker voor de eeuwigheid. Het boek is uitstekend. Het is eigenlijk een verkorte versie van het origineel door S. Morgenstern, waar William Goldman de saaie stukken uitgeknipt heeft, en er is tussen de oorspronkelijke publicatie in 1973 en 30 jaar later nog een en ander aan veranderd: een paar voorwoorden bij, en nawoord, een aantal extracten uit het vervolg.
Het verhaal in de snelte: een prins wil trouwen met het mooiste meisje ter wereld, maar zij is verliefd op iemand anders, die ook op haar verliefd is. Helden! Moordenaars! Piraten! Duels! Romantiek! Wraak!
Zeer aangeraden. Ik vraag me af wat het effect zou geweest zijn zonder de film gezien te hebben.
⁂
Dat is volk dat op ons neerkijkt omdat dat in Parijs woont!
Ah… les Shadoks:
⁂
Ziet, een snake-spelletje.
Spelletjes maken is wijs. Hier te downloaden:
En wat hebben we geleerd? Dat alles in een array dat in één clocktick gedaan kan worden, ook blijkbaar allemaal samen gedaan wordt. Ahem, denk ik toch. In alle geval: ik wou op een bepaald moment mijn computer uit het venster smijten. 🙂
En hier online te spelen — pijltjes om te bewegen, “z” is fire. (Er wordt niet geschoten maar ’t is om voorbij het logo te geraken.)
⁂
What Paleo diet experts think – and why they’re wrong | Life and style | The Guardian
Claims by proponents of the carbohydrate-averse food regimen supposedly based on what our paleolithic ancestors ate do not stand up to scientific scrutiny
Information Consumerism: The Price of Hypocrisy – Überwachung – FAZ
many Europeans are finally grasping, to their great dismay, that the word “cloud” in “cloud computing” is just a euphemism for “some dark bunker in Idaho or Utah.”
With hundreds of thousands of new supporters, Labour is on the verge of something big – what a complete disaster! – Comment – Voices – The Independent
The fervour around Jeremy Corbyn is extraordinary, but it wouldn’t be fair to suggest he’s the only Labour politician who can bring large crowds on to the streets to greet him. Tony Blair is just as capable. In his case the crowds are there to scream that he should be arrested for war crimes and to throw things at him, but that’s being pernickety; he can certainly draw an audience.
Les Forges | Cours de pixel art 1 : préface
Le pixel art, même s'il a aujourd'hui perdu beaucoup de son importance à l'échelle de l'industrie du jeu vidéo, demeure un médium très utile aux créateurs indépendants et aux petites productions. Sa patte immédiatement reconnaissable a le don d'émouvoir une large frange de joueurs, tout en offrant aux créateurs l'occasion d'utiliser des techniques uniques en leur genre. C'est de ces techniques que nous allons parler aujourd'hui, dans cette édition revue et augmentée du cours de pixel art original des Forges.
Author | Haruki Murakami
Haruki Murakami's bureau.
⁂