Op het werk zoeken we iemand. Knippety plakkety uit de vacature:

Adhese is an application with an extensive and complex back-end and an equally extensive and complex front-end. Large publishers and sales houses (Mediahuis, PebbleMedia, Roularta, NRC Handelsblad, …) use Adhese for ad serving, but Adhese is also being used for content personalization and recommendation at places like De Tijd, VRT, and Stad Gent.

We’re looking for a great Front-end developer to join our multinational team of developers.

To be absolutely clear: we’re not looking for someone to just do some light UX work, some slicing of PSDs, some HTML and CSS.

We’re looking for someone who knows how to build an application that happens to run in a web browser. A seasoned coder who will happen to code in JavaScript. The more affinity you have with actual users, the better. The more eye for detail, the more interest in UX design, the better. But the base line should be “great programmer”.

If you feel this describes you right now, or if you feel this could be you in the near future, get in touch with us at [email protected].

We do …

• d3.js, Backbone, Marionette, SASS, LESS, Mustache, HAML, require.js, …
• Java 8, Tomcat 6, Spring 4, HTML 5, JavaScript (5.1), CoffeeScript, mySQL, Gradle …
• Hadoop powered analytics (with Pig)
• 2-week sprints in a SCRUM setting
• One-button deployments (never on Fridays!)
• Continuous integration
• Version control with git (and git flow)
• Puppet for server configuration
• Service health monitoring with Icinga
• Tech talks
• We are open minded for new technologies

We offer …

• Interesting work with international customers
• Work in Gent, in an office with a garden and your personal Herman Miller office chair
• Flexible office hours & excellent work/life balance
• No overtime! (unless you insist)
• Competitive compensation + extra-legal compensation

In het schoon Vlaams (werktaal op het werk is Engels en Nederlands):

Gezocht: een goeie programmeur die aan de voorkant van een ingewikkelde toepassing wil werken. Geen interfaceontwerp of dergelijke, maar programmeerwerk in javascriptachtige dingen — al is alle affiniteit met interfacedinges zeer welkom.

Wij bieden vanalles, maar vooral: een bijzonder aangename balans tussen werk en leven, met veel flexibiliteit en géén overuren.

Stuur gerust door é.

Grrr. Meestal lukt het wel om de tips en de rode draden te vinden, maar deze keer absoluut niet.

Het lag er achteraf gezien nochtans redelijk vingerdik op: ronde één en ronde twee waren “per ongeluk” op hetzelfde antwoordblad gecopieer, recto-verso en ondersteboven. En de antwoorden van ronde één waren anagrammen van de antwoorden van ronde twee: I.1 was trifle, II.10 was Filter. I.2 was AS Roma, II.9 was Amoras. Ester/Stere, Torfs/Frost, Pantera/Arpanet. Als we dat hadden geweten, zouden we stapels punten gehaald hebben, maar we zagen het niet, en dus hebben we geen stapels punten gehaald.

Ronde drie ging nog redelijk — elk antwoord één letter meer: M – SJ – Pez – Tong – Rumba – Ternat – et. tot voorbij Seyss-Inquart en Ontroerend Goed (en Norman Greenbaum, die we niet vonden).

Ronde vier was rampzalig slecht: MacGuffin in plaats van ‘red herring’ gezegd, wel degelijk de schilder Freud en de pedagoog Piaget gevonden, maar niet kunnen komen op de exacte naam van Pierre Nkurunziza, Bacon juist geantwoord maar dan toch nog vervangen door iets anders, ‘Blake Forrester’ in plaats van ‘Eric Forrester’… argh. Oh, en bij het afgeven bleek dat het géén toeval was dat we onze antwoorden op “een kladblaadje” moesten schrijven: op de achterkant van het blaadje dat we kregen (zogezegd omdat antwoordblad vier niet gefotokopieerd was) stonden alle antwoorden in het midden van een lettersoep. Met helemaal bovenaan op de eerste regel iets als qsdRoiuxcwvmklsdjfomiDeAntWoordenStaanHierONderGescHreveNqslmdkfjqFmdklf

De beeldronde lukte nog wel, en de laatste ronde ook, min of meer, en zo zijn we nog als eerste van onze poule geëindigd. Maar ‘t was géén goed resultaat, neen. Ah well. Binnen twee weken laatste quiz van het seizoen.

Mbwahaha.

Het zijn, zegt mijn kalender mij, bijna examens. Nog een week of drie vier of zo, en dan is het bijna gedaan met het schooljaar.

Het zal geen moment te vroeg zijn: we hebben een dochter die in een kloteklas zit en ondertussen meer dan klaar is voor een volgend jaar. En tegelijk ook: ongelooflijk dat het alweer bijna gedaan is met het jaar.

Spannend, dat het wordt, met de examens. Om nog niet te spreken dat het volgend jaar het laatste jaar lagere school is voor Jan, en dat er daarna dus allerlei belangrijke keuzes moeten gemaakt worden (richting! school!), en dat Zelie volgend jaar al naar de derde graag zou moeten gaan en Louis naar de tweede graad, en dat dat ook allemaal beslissingsmomenten zijn.

Urgh.

Ik ben zwaar fan: Happy Hippie Presents: Backyard Sessions – "Don't Dream It's Over" featuring Ariana Grande

Zoals trouwens ook:

Het begint een beetje traditie te worden: er is één neefje dat bij zo ongeveer elk van zijn feesten (babyborrel en verjaardagen) al regen heeft gehad. En zijn verjaardag is tegen het einde van juni.

Vandaag is het zijn eerste communie, en jawel. Negen kansen op tien zal het regenen.

Update Ah well, ‘t was van dat. Nog een geluk dat er tenten en verwarmingsdingen stonden. 🙂

Het doet niet zo enorm veel pijn meer, alleen als ik iets aanraak of van positie verander. Maar het klopt nogal. En ik geraak er niet mee in mijn schoen.

Geen idee eigenlijk of mijn grote teen gebroken dan wel verstuikt is, maar ik loop wel al heel het weekend op sletsen rond. Een gemak, daar niet van, maar misschien toch maar hopen dat er volgende week niet al te veel meetings zijn met vreemde mensen op het werk.

Of dat ik tegen dan een beetje ontzwollen zal zijn, natuurlijk.

Kinderen die activiteiten doen: het is wat.

Gisteren was het concert op school, alwaar Zelie en Louis in het koor zitten. Bijna drie uur aan een stuk, met een koor en orkest van 80 man, koormuziek van Bob Chilcott, Leonard Cohen, Jester Hairston en Lorenz Maierhofer, het Vioolconcerto in E-klein van Mendelssohn, Mozart’s 21ste pianoconcerto, en dan nog werk voor koor en orkest van Xavier Verhelst en Luc Van Hoof.

Vooral de Xavier Verhelst —Kız Çocuğu, van het gedicht van Nazım Hikmet– bleef bij mij plakken, en niet eens omdat Zelie er een (verkouden) solo in deed. Ik heb de componist zowaar een mail gestuurd om te vragen of er ergens een opname van bestaat, zo wijs dat ik het vond.

Vandaag was het show van The Dance Factory, alwaar Louis en Jan dansen, en morgen is het nog eens show. Vandaag Louis, morgen Jan.

Meestal zijn die shows lang, lange, lánge avonden, maar ik had gelijk de indruk dat er deze keer meer schwung in zat dan anders. Geen eindeloze balletvoorstellingen van een half uur, bijvoorbeeld. Wél natuurlijk nog heel veel Modern en Hedendaags, waar ik langzaam maar zeker allergisch aan word.

Met alle respect voor dansers en choreografen, die enorm hard hun best doen en zeer hard werken en kwalitatief hoogstaand bezig zijn, maar ik heb het wel gehad. Dat eindeloze depressief rondgeslenter, die holle dramatiek, dat pseudo-pathos, die ‘verhalen’ en ‘gevoelenssss!’ die er telkens in geforceerd worden, die danswoordenschat die op den duur alleen maar een aaneenschakeling van clichés wordt — én vallen én rollen én weer opstaan, en nu eens achteruit lopen, en het hoofd van de partner draaien met de hand, én terug naar depressief rondslenteren: het danstechnisch equivalent van karamellenverzen. Neen, echt niet.

Afijn. Morgen dus nog eens dansvoorstelling. Met Jan deze keer, die morgenochtend trouwens ook al examen heeft (Way to Play, technische voetbalschool).

Weet ge wat een goed idee is? Op een werf rondlopen met uw sletsen aan, en dan struikelen, en dan op uw grote teen terechtkomen en hem zoniet breken, dan toch zwaar verstuiken.

Awww dat doet pijn. Nog een geluk dat er hier altijd krukken op overschot zijn.

Wél pech dat het dit weekend optredensweekend is: op een stoel zitten met min voet op de vloer, dat doet gelijk geen deugd. Met dat hij helemaal opgezwollen is, namelijk.

(Al ben ik wél slim geweest en heb ik direkt mijn schoenen aangedaan nadat het gebeurd was: anders was ik er nooit meer in geraakt. Vraag is nu alleen nog: geraak ik er uit, of laat ik mijn schoen gewoon aan voor de rest van de voorzienbare tijd?)

Toppunt van pech: anderhalf uur staan koken in de kookles (okay, staan klaarmaken, het was iets kouds), en dan met misselijkheid naar huis moeten afdruipen.

Ik heb sashimi van zalm gemist, en lamscarré en lamsfilet, en chocolademousse van witte chocolade. Drat.