P-i-j-n-l-i-j-k. 🙂
-
⁂
-
Sonos Play:1 review – gdgt
Misschien wel, maar 't is toch wel nog duur. Als het nu pakweg 100 euro zou zijn, zou ik er twee kopen. Nu: geen één. "At just $199, the Play:1 is the cheapest way to jump into the Sonos wireless music system, or just a good addition to your existing collection of Sonos speakers."Information Architecture: Beyond Web Sites, Apps, and Screens :: UXmatters
Het blijft moeilijk: hoe maak je iets dat voor het overgrote deel aanvoelen is, respectabel genoeg voor de buitenwereld? — "Can a craft-like profession of information architecture that lacks internal theory keep up with the growing complexities of ubiquitous ecosystems that comprise both digital and physical objects? I don’t think so."Pages 5.0 for Mac review: Apple writes a new chapter for its word processing app | Macworld
Ahem. "The new Pages is, without question, only related in name to its predecessor. The app’s list of missing features is significant: It has limited page-layout capabilities, no linked text boxes, you can’t customize the toolbar, it has almost no AppleScript support, no style drawer, and lacks file-level compatibility with Pages ‘09. Honestly, the list of what’s missing could go on and on."Meet “badBIOS,” the mysterious Mac and PC malware that jumps airgaps | Ars Technica
Sppoky! "But the story gets stranger still. […] Ruiu posited another theory that sounds like something from the screenplay of a post-apocalyptic movie: "badBIOS," as Ruiu dubbed the malware, has the ability to use high-frequency transmissions passed between computer speakers and microphones to bridge airgaps."Religious Texts from Ugarit (whole) | Nick Wyatt – Academia.edu
Altijd al eens zin gehad om kleitabletten uit Ugarit te lezen? Bij deze — helemaal gratis en voor niets.Things Come Apart, 50 Disassembled Objects in 21,959 Individual Parts by Todd McLellan
I’ll never forget the excitement I felt as a child when first disassembling a telephone on our back porch using an old screwdriver and a pair of pliers. It was like making a discovery akin to unearthing a dinosaur. The sudden knowledge that the speaker part was magnetic and contained a mile of thin copper wiring was practically miraculous.The Floating Temple: How to Lift a Seven Million Pound, 112-year-old Building
⁂
-
Een welgemeende.
Een Minecraft-pompoen bij ons, jawel.
⁂
-
Alles komt terug!
Gisteren vroeg Sandra wat we zouden kunnen eten, en ik vermoed dat het is omdat ik naar Blake’s 7 aan het kijken ben, maar ik dacht ineens: avocado met garnalen!
Recept: avocado, garnalen, peper, zout, limoensap. Mengen naar goesting.
Het ziet er niet uit (vergeef mij ook de telefoonfoto), maar ik vond het fantastisch lekker, en de kinderen ook:
Mag vanaf nu in de vaste rotatie, vind ik.
⁂
-
Ik dacht, ik kijk eens wat dat geeft, tegenwoordig, in Word werken. Want ook dat was al een eeuw geleden, wegens op een Mac is het een oude Word van lang geleden, en negen kansen op tien is het toch iets anders genre Pages (ugh yuck bleah) of Google Docs (idem).
Schets mijn verbazing: na even desoriëntatie (FILE HOME INSERT DESIGN en zo in hoofdletters – ik wist er wel van, maar ik was er nog niet echt mee geconfronteerd) voelde het allemaal gelijk vloeiender aan dan dat ik het mij herinner.
Het leek wel alsof er iets met transities of animatie gedaan wordt: het is gelijk dat als ik aan het typen ben, dat de tekst op het scherm gevloeid komt, en niet letter per letter. Even getest, en inderdaad: er zitten animaties, zowel in de enters als de letters als de cursorbewegingen. Dat geeft het allemaal een organisch gevoel dat bepaald aangenaam is.
Enfin, dat ik aangenaam vind, want natuurlijk zijn er ook mensen die het maar niets vinden.
Idem bij Excel en dergelijke ook: dat had ik een tijd geleden al gezien bij de online versie van Excel, en het maakt kotjes selecteren bijna verslavend.
Nog nieuw en nog om over content te zijn? Ik las daarnet in een fijn interview dat Sitka een nieuw lettertype van Matthew Carter zou zijn, speciaal voor Windows 8.1. Even nakijken…
Yes! Een lettertype met optische alternatieven! Kijkt, allemaal verschillende i’s voor allemaal verschillende groottes:
Zo wijs!
⁂
-
Oh boy. Ik zat vandaag bij een bedrijf op vergadering, en het was gelijk ik weer in de jaren 1990 was: een bedrijf dat pre-press en drukwerk en huisstijlen en ook wel eens een website maakt.
Het gesprek leek ook wel iets uit de jaren 1990: de klant (euh, wij dus) die niet voldoende voorbereid was, de websitebouwer aan de andere kant van de tafel, een uitleg over wat een cms nu precies is, allerlei getapdans rond beslissingen… afijn ja.
En dan was er nog even bijeenzitten over een database, en het leek ook wel de jaren 1990: Microsoft Access begot. Ik was daar zot van, in de tijd: mijn derde softwareliefde (na WordPerfect en dBASE III+ en vóór Photoshop). Alles heb ik erin gesmeten: boeken, tijdschriften, films, strips, alles alles alles.
Maar op den duur werd het op het werk allemaal SQL Server, en later deed ik gewoon geen databases meer, en dan was het allemaal plots MySQL.
Tot het moment dat ik zelfs geen Access meer staan had op mijn werkcomputer. En dan, dat ik geen Access mee staan had thuis. Ergens installatiecd’s, ja, maar of die nog zouden werken?
…en kijk, alles gaat in cirkels. Daarnet heb ik nog eens een Access-file opengesmeten, en ondanks dat het allemaal verschrikkelijk desoriënterend was, die Access 2013, heb ik op een ik en een gij een formulier met allemaal subforms geëditeerd en een subform toegevoegd, en wat een gemak dat dat was!
En om het helemaal compleet te maken: ik heb een Windowscomputer vers van nul geïnstalleerd. Windows 8.1, alles erop en eraan, weer een gewoon keyboard met een echte Home en een End, waar ó en ì op de normale plaatsen staan en [] en {} ook.
Ik ben er helemaal klaar voor, om die hele Macintoshdinges aan de kant te zetten. Zó hárd beu dat ik dat kreng van een 2011-Macbook Pro ben, ge kunt het niet geloven.
⁂
-
Lang leve De Ideale Wereld!
⁂
-
Dertig jaar na Anno Dracula! Dracula zelf is uit Engeland weggejaagd en heeft postgevat aan de zijde van de Kaiser.
Zoals Anno Dracula een ode was aan de grote Victoriaanse vampierenverhalen, is dit een mengeling van vampieren en Eerste Wereldoorlog en andere ficrie begin 20ste eeuw: Docteur Mabuse, Dr. Caligari, Doctor Moreau, Jay Gatsby, Graf Orlok, Rotwang (van Metropolis), Robur (le conquérant), Biggles, Herwert West (re-animator!), Simon Templar – en echte personen: Poe, Kafka, Mata Hari, Fokker, Hindenburg, Göring, Ludendorf, Churchill (en ontelbare, ontelbare anderen).
Het verhaal is redelijk straightforward: de Duitsers doen vreemde experimenten met vampieren, onder meer Manfred von Richthofen, en de geallieerden proberen eerst te achterhalen wat er precies gebeurt, en dan er iets aan te doen. Poe, gedesillusioneerd in de VS en verhuisd naar Praag, wordt onder de arm genomen door de Duitsers om een biografie/heldenverhaal van de Rode Baron te maken. Kate Reed, vampier en journaliste, trekt op onderzoek.
Dat soort dingen.
De atmosfeer en de wereld en de details zijn belangrijker dan het verhaal, vrees ik. En het einde valt een beetje plat. Maar het blijft wel de moeite, en op naar nummer drie.
⁂
-
Vakantie? Ah, okay, even wachten, wat was daar nu weer de juiste respons op?
Inderdaad: ziek worden! En als het even kan met mysterieuze dingen die volgens het internet allemaal dodelijk zijn: ontploffende koppijn, misselijkheid, koud zweet, en geel in het gezicht worden.
Dat was van 7u vanmorgen tot 16u. En nu is het iets beter, dankuzeer, we hopen dat het voor de volgende week in orde is.
Pff.
⁂
-
Ik weet een wijs spelletje!
Stap 1: vind een persoon in de buurt die steun trekt van het OCMW. Een Kirkor Ghazaryan of zo.
Stap 2: maak die mens een Facebookprofiel aan.
Stap 3: zet er allemaal foto’s op van duur gerief genre computers en Havanasigaren, en van zodra hij langer dan een dag of twee weg is: laat hem op vakantie vertrekken naar Armenië, Florida, Madagascar.
En dan nog een mailtje naar ‘t Stàd en ’t is gepiept! (De logische volgende stap, na deze nonsens, is natuurlijk de bewijslast omkeren. Ik zal niet verbaasd zijn als het zo ver zal komen.)
⁂
-
Lap. En nu moet ik The Trip nog eens opduiken. Grr.
⁂
-
Ik heb dat in de tijd nog gekocht, in boek, en dan op CD. Maar nu staat het gewoon op Youtube (enfin, voor de tijd dat het zal duren, natuurlijk).
Beowulf, vertaald en gelezen door Seamus Heaney. Machtig. Om op een donkere avond rond een haardvuur naar te luisteren, met een heel huis vol mensen.
⁂
-
Schone uniformen toch hé.
⁂
-
Toen Robert M. Price nog een Bobje M. Price was en nog geen theoloog en New Testament Minimalist, was hij al een fan en kenner van Lovecraft. Dat is niet geminderd met de jaren: hij blijft een autoriteit, en kijk nu: hij heeft sinds kort naast zijn Bible Geek en Human Bible ook een Lovecraft Geek-podcast. Ik heb er al een halve aflevering van beluisterd, en jawel: instant classic. Hij heeft mij op een half uur al pointers naar een paar maand leesvoer gegeven, de schelm.
Wel niet naar dit boek, want daar kwam ik vandaag helemaal per toeval op.
U-29 is een stripversie van The Temple, zo ongeveer het eerste gepubliceerde verhaal van Lovecraft. Eerste Wereldoorlog, een Duitse onderzeeboot heeft net een Brits schip doen zinken en de overlevende opvarenden in hun reddingsboten ook gekelderd. Als de onderzeeër na een duik weer boven komt, zien ze dat een lijk vastgeklampt zit op het dek. Ze vinden op het lichaam een vreemd ivoren beeldje, en dan begint er vanalles verkeerd te gaan.
Vintage Lovecraft, niet verkeerd van adaptatie (if anything: te slaafs gevolgd). Maar het kan niet tippen aan het origineel.
⁂
-
Twee beste vriendinnen, de wat bravere Calista en de -ahem- wat wildere Anna, sluiten een weddenschap: om het eerst in bed duiken met de man van het gezin waar Calista babysit is. Séduire le mari. Virer sa femme. Prendre sa place. La première qui réussit a gagné.
Het begint onschuldig, en het eindigt zoals te verwachten was: niet goed.
Het leest als een film, zo één van die Franse, met een oudere man en knappe meisjes, en hevige gevoelens en dat het op het einde allemaal wat doodbloedt. Neen, het heeft niet enorm veel om het lijf, maar onder meer ook omdat Jim en Grelin er 150 bladzijden de tijd voor nemen, krijgen we toch een paar echt aanvoelende personages.
Da’s al niet verkeerd, maar er zat veel meer in. Want het einde komt er al met al veel te snel. Of beter, ‘t is te zeggen: het einde had helemaal het einde niet moeten zijn. Er was gerust veel meer te vertellen over alle personages.
⁂
