‘t Was daarjuist wel grappig aan de bushalte. Er stopt een Citroën met een ruziënd koppel in. Uit Parijs, aan de nummerplaat te zien.

Aan de bushalte in de Dendermondsesteenweg stonden: een oudere Turkse mevrouw met haar dochter (denk ik) links van mij. Rechts van mij twee oudere Turken, van het type gevaarlijke mensen beeld u in Asterix in Corsica). En nog wat verder links drie stoer rokende jonge Turken, van het type donshaar-op-de-bovenlip-aan-het-cultiveren.

De meneer van de Citroën wordt onder zwaar handgedoe gedwongen uit te stappen. Hij benadert de twee dames, vraagt of ze frans spreken, dat blijkt niet zo te zijn. Hij gaat naar rechts, naar de oude Turken, die zeggen geen frans te spreken. Hij gaat terug naar links, naar de jongere Turken, en legt hen met handen en voeten uit dat hij een hotel zoekt. Ho-tel, beweging met twee handen gevouwen onder hoofd, vragende blik. De jongeren, “aaaah!” beweging, en dan handgewuif in de richting van de Dampoort, of neen, toch niet, wat discussie, bijkomende vraag “tu aller hotel?”. De vrouw in de auto, ogen ten hemel, wild gesticuleren dat hij maar weer moet instappen. Hij, onverrichterzake, weer instappen, en al ruziënd rechtsomkeer gemaakt en weer in de richting van Destelbergen gereden.

What’s wrong with this picture?

Heh. Niet één maar twee keer mij straal voorbijgelopen. Ik had die mens kunnen helpen, in de taal van Molière zoveel hij wou, en wie weet zelfs zijn huwelijk kunnen redden, maar neen.

Het moet zijn dat ik er angstaanjagend uitzie.