Geen oog dichtgedaan vannacht. Ik begin nu wel iets minder pijn te krijgen, dus misschien lukt het wel om vanmorgen wat shuteye te vangen.

Zelie was er al om kwart na zes. Ik had ze eigenlijk naar boven moeten sturen (niet vóór zeven uur naar beneden komen is eignelijk de regel), maar ik kreeg het niet over mijn hart. En ik kon de afleiding wel gebruiken.

Ik heb ze de truuk met de verdwijnende middelvinger geleerd, en we hebben dieren nagedaan, en we hebben handbewegingennadoen gespeeld, en met elkaars hoofd tegen mekeaar gelegen, en ik ben er zelfs in geslaagd om haar een knuffel te geven (harnas aan, in de zetel, en dan zéér voorzichtig).

We hebben, al zeg ik het zelf, een zeer fijne drie kwartier doorgebracht.