Krak, ai, ugh

Op papier is het een goed plan: mensen die we graag zien, uitnodigen om te komen eten. Note to self: volgende keer er een paar dagen tussen houden.

Zaterdagavond en zondagmiddag: gevolg is dat ik nu zachtjes lig te creperen. Ik zal er tegen binnen een uur of zo niet door geraken, dus enige optie is wat pijnstillers bij te pakken. Ah well.

En morgen moet ik naar de kinesist… gniii. Ik denk dat ik het afbel, gelijk ik nu ben geraak ik morgen nooit uit de zetel. Laat staan dat ik oefeningen zou doen of zo.