Steverlinck revisited

Verontwaardiging, of misschien nog erger: teleurstelling 🙂

Wel, laat mij kwalificeren. Ik ken die Steverlinck behalve van het incontournable Life on Mars verder nergens van, dus ik weet al helemaal niet of het een Fijn Mens dan wel een Kwal is. Niet, eigenlijk, dat dat verder ter zake moet doen, voor mijn part was Satie een viespeuk en Bach de saaiste mens ter wereld, als hun muziek maar goed is.

Ik ben ook in het geheel niet gehinderd door enige voeling met de Jeugd Van Tegenwoordig: sinds ik al jaren Studio Brussel afgezworen heb en het vliegend schurft krijg van TMF en Jim en MTV, geraak ik het dichtst bij de actuele jeugdcultuur als ik langer dan normaal in de tweede helft van Humo rondhang. Niet erg dicht dus, vermoed ik.

Dat gezegd: ik vind dat die mens niet slecht zingt, helemaal integendeel zelfs. Dat is natuurlijk niet genoeg: Life on Mars (dat ik trouwens het mooiste nummer van de CD vind) is weliswaar heel vlijtig gezongen, maar het is niet wat ik een goeie cover zou noemen. Er wordt niet echt iets toegevoegd aan het origineel, in in mijn boek betekent dat dat Steverlinck wel punten krijgt voor zang, maar niet voor inspiratie.

Wél mooi en een andere kijk gevend: It Must Be Love van Madness en Make You Feel Love van Dylan. En mijn favoriet: Sympathy, dat ik enkel kende (en daarmee bezegel ik vrees ik definitief mijn street cred) in de versie van Marillion, maar dat hier wel heel erg mooi is gecoverd.

Nee, een mooi plaatje, ik blijf erbij. De grootste verdienste is meteen ook het grootste probleem: het zijn covers van Elton John over Dylan over The Carpenters tot The Doors, maar toch klinkt het als één plaat. En daarmee zit het ergens tussen Consistent en Eenheidsworstformulaïsche Gemakkelijke Muzak. Voor mijn part veel meer in de eerste dan in de tweede richting, maar wie ben ik natuurlijk?

7 reacties op “Steverlinck revisited”

  1. goed zo Michel, laat u niet intimideren door the “musically” correct. 🙂

    we kunnen niet allemaal de hipste jongen van de klas zijn, he?

  2. jasper denkt dat de nulmeridiaan door zijn gat loopt… omdat hij covers zingt… En dat heeft weinig met muzikaal correct te maken hoor, u weet wat ik bedoel als u nog eens een interview met hem ziet of hoort… 🙂

    hij heeft de hele zomer met een sjaal rondgelopen om ‘mijn engelenstem’ te bewaren. wat een arrogantie dat die mens heeft, ik hang elke keer boven de pot als ik hem hoor praten. En muzikaal kan ik hem allang niet meer beoordelen, daar ben ik in dit statium te bevooroordeeld voor, maar dit is toch iets te melig voor mij, niet dat ik melige muziek slecht vind, want ik ben niet muzikaal correct hoor.

  3. Wat??? Michel…, lees jij de Humo om op de hoogte te blijven van de *actuele jeugdcultuur*? Ahem, …de Humo, dat bekijk ik al jaren niet meer. Dat is een blad voor oude mannen — alles over Bob Dylan, David Bowie en het medium televisie, maar dat is toch niet waar de jeugd van tegenwoordig mee bezig is? Voor de rest, niets dan lof voor je blog.

Reacties zijn gesloten.