Kijk, zie je wel. DHL en de bananenrepubliek.

Niet dat ik er een gewoonte van maak naar de website van het Blok te gaan, maar er stond een behulpzame link in deze commentaren op een entry van het weblog van de Standaard.

Link van de hand van ene Koen Godderis, die ik bijna grappig vond en als een triestige randdebiel wou afschrijven. Tot ik plots bedacht dat ik die mens helemaal niet ken, en het niet is omdat hij een zielig en tegelijk zwaar beangstigend wereldbeeld ten toon spreidt in die paar commentaren, dat hij ook noodzakelijk een idioot is.

Misschien is het wel een troll, en dan: chapeau!

Er blijft natuurlijk de kans dat hij alles echt letterlijk meent, en in dat geval: ‘t was, euh, allemaal een graptje, meneer Godderis. Ik zoek geen problemen, nee meneer. I, for one, welcome our new Flemish Block overlords.

[Je l’ai échappé belle: bijna had ik gezegd “in dat geval zeg ik samen met Jacques Dutronc: je retourne ma veste“, tot ik bedacht dat dat me heel zwaar naar Elio di Rupo en miljardentransferts zou doen ruiken]

Zucht. Natuurlijk heeft De Standaard het volste recht om zich kwaad te maken, ook op de politiek, ook op de politiekers in het algemeen. Het is gewoon dat het om depressief van te worden is, zo voorspelbaar dat het was. Moeten we nu met z’n allen vijf keer nadenken voor we iets zeggen, bang dat het Vlaams Blok (of voor mijn part de Maoisten, of het Lichtend Pad) het gaan gebruiken in hun propaganda?

Instinctief zou ik denken van niet, because then they’ve already won, zoals onze Amerikaanse vrienden het zo mooi verwoorden. Maar ‘t is verdorie niet gemakkelijk.

Ik krijg van de hele situatie-Vlaams Blok verdacht zware flashbacks naar jaren van gepest geweest te zijn op school. Daar leek het ook dat wat ik ook deed of zei, het alleen maar erger maakte.

In mijn idee zijn er drie manieren om van een pest-situatie af te geraken:

1. Gewoon terugdoen. Systematisch de pesters uitdagen. Stil blijven glimlachen. Rustig blijven herhalen “zeg, vetzak, hoe gaat er nog mee? nog altijd gebuisd voor latijn? ah nee, juist, gij deed moderne zeker?” Of nog “zijde gij mij nu aan ‘t kloppen omdat er weer puisten op uw vet gezicht bijgekomen zijn? zijde gij daar zelf niet vies van, al die etter? stinkt dat niet te veel?”
2. Inbinden. Niet reageren. Als er een pester afkomt, gewoon rechtsomkeert maken, of contact vermijden. Nooit iets terugzeggen, en zéker niet tussenkomen als ze iemand anders te stekken hebben.
3. De oorzaak van het probleem (laten, helpen) opzoeken, de pesters zelf laten inzien wat ze doen, waardoor ze normaal gezien vanzelf zouden moeten stoppen. En in het eigen hart kijken en zien wat het precies is dat u een slachtoffer maakt, en dààr ook iets aan veranderen, zodat het pesten ook vanzelfs stopt.

Vertaald naar Blok vs. de rest van ons-termen:

1. Terugslaan en uitdagen: de houding van Blok<>Watch en consoorten. Gaat van niet bijzonder productief wegens preaching to the choir helemaal tot aan contra-productief, zoals in mijn ogen de Stem 72-campagne hier in Gent een paar maand geleden.
2. Inbinden: wat sommige media doen/gedaan hebben, en wat in Wallonië met het Front National gebeurt. Doodzwijgen. Doen alsof er neusbloeding is. Dat werkt misschien met pesters (alhoewel, het ich war ja kein Kommunist-syndroom geldt daar ook), maar het werkt niet met een gesubsdieerde partij die jaar in jaar uit propaganda kan laten drukken op kosten van de gemeenschap.
3. Tough on idiocy, tough on the causes of idiocy: ongetwijfeld de enige goeie en lange-termijn-oplossing, maar verdorie niet gemakkelijk. En samen met mij, weet blijkbaar niemand echt hoe het moet. De politiek moet dichter bij de burger staan? Open debatcultuur? Cordon sanitaire? Het Blok als een gewone partij behandelen? Het Blok is geen partij zoals alle andere? Allemaal geprobeerd, allemaal mislukt.

Ik blijf erbij: ik stel voor dat het Vlaams Blok systematisch op alle debatten uitgenodigd wordt op televisie, maar dan op voorwaarde dat niet Dewinter, niet Annemans en niet Vanhecke langskomen. Laat de mindere goden zichzelf maar komen vastpraten. Enkel echte Blokkers natuurlijk, de Morels en Verstrepens van deze wereld hoeven niet mee te doen, of het moet zijn dat ze het hele programma, 70 punten incluis, ondertekenen.

Nee, laat nog eens een De Man aan het woord, of Alexandra Colen misschien. In echte debatten en echte interviews. En leg een strikt verbod op slogantaal op. Alleen realistische en constructieve voorstellen. En dàn zullen we misschien wel zien hoe intern consistent dat hele Vlaams Blok is. En hoeveel echte oplossingen ze kunnen bieden.

Ach wat, voor mijn part mag zelfs “een ex-miss die eerst in Kwik en later als geschorst advocate ladderzat in de goot belandde” naar de studio komen!