Vanmiddag naar de film geweest. Sandra met Zelie en Louis naar Johnny Depp Tim Burton gaan kijken, Ron en ik naar Hitchhiker’s Guide to the Galaxy.

Oh. My. God.

Het is niet dat het een slechte film is, zo zijn er wel meer, en God weet dat ik geen problemen heb met slechte films.

Het is ook niet dat het niet helemaal het boek (of het radiohoorspel, of de televisieserie, of het Inforocom-adventure) van Douglas Adams volgt, want God weet dat dat een onbegonnen opdracht was. En als we heel eerlijk zijn met onszelf valt het “origineel” bij nadere herlezing toch wel wat dunnetjes uit.

Nee, het is dat het zo’n gemiste kans is. De acteurs zijn goed, de fotografie is goed, de speciale effecten zijn goed, maar het geheel trekt gewoon op niets.

Het lijkt bij tijd en wijlen alsof er heelder stukken uit geknipt zijn—kijk uit naar het stukje waar onze helden om de één of andere reden Marvin’s arm vragen en dat Zaphod een zonnebril opzet: in een shot erna heeft Ford Prefect een (andere) zonnebril aan, en die arm wordt nergens voor gebruikt. Werd hier ergens iets gedaan met peril-sentive sunglasses? Geen idee.

Ik weet ook wel dat Douglas Adams het de mensen niet gemakkelijk maakt, maar het plot trekt echt gewoon nérgens op. Er worden verhaallijnen opgebouwd en dan niet afgewerkt, er gebeuren allerlei onverklaarbare dingen die echt geen enkele betekenis hebben—kijk uit naar een wapen dat om onverklaarbare redenen moet afgehaald worden voor een opdrachtgever, dat op mysterieuze wijze gevonden wordt, en dat dan voor een deus ex machina gebruikt wordt maar verder voor niets.

Gemiste kansen, ‘t is wreed. Pak deze: Steve Pemberton (die die onder meer Tubbs doet op League of Gentlemen) speelt Prosser, de man met de bulldozer. Martin Freeman (Tim in The Office) doet Arthur Dent. Het begin van Hitchiker’s Guide is klassiek, met de over-en-weer tussen die twee. Hier, lees maar:

 Mr. Prosser said: “You were quite entitled to make any suggestions or protests at the appropriate time you know.”

“Appropriate time?” hooted Arthur. “Appropriate time? The first I knew about it was when a workman arrived at my home yesterday. I asked him if he’d come to clean the windows and he said no he’d come to demolish the house. He didn’t tell me straight away of course. Oh no. First he wiped a couple of windows and charged me a fiver. Then he told me.”

“But Mr. Dent, the plans have been available in the local planning office for the last nine months.”

“Oh yes, well as soon as I heard I went straight round to see them, yesterday afternoon. You hadn’t exactly gone out of your way to call attention to them had you? I mean like actually telling anybody or anything.”

“But the plans were on display…”

“On display? I eventually had to go down to the cellar to find them.”

“That’s the display department.”

“With a torch.”

“Ah, well the lights had probably gone.”

“So had the stairs.”

“But look, you found the notice didn’t you?”

“Yes,” said Arthur, “yes I did. It was on display in the bottom of a locked filing cabinet stuck in a disused lavatory with a sign on the door saying Beware of the Leopard.”

A cloud passed overhead. It cast a shadow over Arthur Dent as he lay propped up on his elbow in the cold mud. It cast a shadow over Arthur Dent’s house. Mr. Prosser frowned at it.

“It’s not as if it’s a particularly nice house,” he said.

“I’m sorry, but I happen to like it.”

“You’ll like the bypass.”

Wat is dat geworden in de film?

“Mr. Dent, the plans have been available in the local planning office for the last nine months.”

“I eventually had to go down to the cellar to find them.”

“But you found the plans, didn’t you?”

Huh? Waar is de interactie naartoe? De grappigheid?

En waardoor is dat vervangen? Door zaken als een nutteloze flashback van Ford Prefect waarin duidelijk gemaakt wordt waarom hij Arthur’s leven redt (omdat Arthur hem uit de weg van een auto geduwd heeft die Ford een hand wou geven). Alles gebeurt in de rest van de film zonder enige aantoonbare reden, maar dit bleef er wel in zitten.

Onverklaarbaar.

Zelfde openingsscène: in het origineel slaagt Ford erin om Prosser zelf in de modder voor zijn eigen bulldozer te laten liggen. In de film heeft Ford om onverklaarbare redenen een volledige winkelwagen bier en chips mee. Huh?

De grappen die niet in de verschillende originelen staan, zijn gewoon genant: de reuzenvliegenmeppers op de Vogonplaneet bijvoorbeeld. Of de citroenpers op het hoofd van Zaphod. Of, godbetert, een alien met naalden in zijn hoofd die in het voorbijgaan pinhead genoemd wordt.

Ach, ‘t is allemaal te deprimerend om bij stil te staan.