Dedju. Vanmorgen was de electriciteit uitgevallen, heel het huis stil en donker, wij een uur te laat wakkergeworden, ik kreeg de computer niet aan, enfin ik dacht het stopcontact zal wel kapot zijn en verdorie ’t is altijd iets.

Vanavond thuisgekomen: het stopcontact is manifest niet kapot, wegens alsdat het lichtje van de verdeelstekkerschakelaar werkt, en de televisie die erin gevezen is, ook werkt.

Hm, denkt een mens dan, iets met de draad misschien? Andere draad ingeduwd, aan proberen krijgen: zilch.

Ah ha, gaat een mens dan denken, Houston es gibt ein Problem.

Maar panikeren? Welnee. Wat kan er verloren geraakt zijn? Mijn foto’s heb ik een week of twee geleden nogmaar allemaal op DVD gebackupt, eum, maar, eum, documenten, programma’s, programmeerprojecten, e-mails: eum. Niet echt.

In totaal misschien een dikke 600 Gigabyte. Slik.

Actieplan: de harddisks er één voor één uithalen, in een andere computer steken, en zien wat er nog van over blijft. En dan gelijk de echte: binnensteken bij de computerwinkel en vragen dat ze het repareren. Het spijt me, maar ik ga me niet bezighouden met te zoeken wat er aan de hand zou kunnen zijn: moederbord of voeding of een draad of een vals contact of watdanook.

En ondertussen niet panikeren. Vooral rustig blijven. Yep.

Rustig.