Bij Zelie op school, in ‘t eerste leerjaar. Het was de allereerste keer, dus ik wist niet echt waar mij aan te verwachten.

De mensen vóór ons waren enorm lang binnen, en naast ons zaten er twee mensen in klas 1A zeker een uur binnen.

Bij ons was het op een paar minuten gedaan: alles zeer goed, behalve “goed” voor aandacht in de les. In de zin dat Zelie als ze moet stoppen met tekenen om weer les te volgen, dat ze dan éérst de tekening wil afmaken. En dat ze soms te lang blijft babbelen.

Ze zit zeker niet achter, en ze is niet buitenmatig sneller dan de anderen. Ze is nauwkeurig, opgewekt, een teamspeler, zeer taalvaardig, sociaal aangepast, vlijtig, lief, volhardend en geconcentreerd, en ze heeft haar eerste toetsen ook al achter de rug: zes op zes, twaalf op twaalf, twintig op twintig en vierentwintig op vierentwintig.

Enfin, ‘t kan allemaal niet op.