‘k Vind gewoon dat Michel de jongste tijd teveel ruimte voorziet voor pure ICT techniek, maar misschien vinden andere bloggers dat soort techneutengedrag pas interessant.
Ha! ‘t Is niet dat ik geen politieke opinies meer heb, maar dat ik nu echt werk heb (as opposed to mijn eigen baas zijn), en dus dat ik mijn opinies niet meer mag bekend maken. En aangezien ik in de Europese sector zit, mag ik dus ook geen kritiek meer leveren op de Europese Unie En Haar Bestierders.
En aangezien mensen van mijn werk dit zouden kunnen lezen, moet ik dus elk woord vijftien keer in mijn toetsenbord ronddraaien vóór ik op de verzendknop duw.
Want wie weet wie leest dit allemaal, en als ze erachter komen dat ik
- mij hoegenaamd geen zorgen meer maak rond het Vlaams Blok, ze hebben hun tijd gehad en het kan alleen maar bergaf gaan
- nerveus word van Agalev en hun vaak beschamend geklungel
- het een onnoemlijk grote gemiste kans vind dat we de Unie niet eerst verdiept hebben in plaats van ze te verbreden
- mij eigenlijk nog altijd vragen stel bij de democratie en me actief afvraag of we niet beter af zijn met een illuminatie-achtig geheim sturend genootschap
- tegen Turkije in de Europese Unie ben, maar dan wel niet om de redenen dat men zou kunnen denken
- mijn weblog hoegenaamd niet voor andere mensen schrijf en voor geen ander doel dan mijn eigen vermaak
- mij daar eigenlijk wel vragen wij stel, in de zin van “als g’er iets aan wilt doen, waarom doet g’er dan niets aan?”
- mij eigenlijk niet ànders dan sociaaldemocraat kan inbeelden
- ernstig de kriebels krijg van Caroline Gennez en Bert Anciaux
- er nog altijd niet uit ben of ik foncièrement pessimistisch dan wel fundamenteel optimistisch ben
- eigenlijk besef dat ik veel te weinig afweet van politiek en actualiteit
- in feite denk dat ik zoals iedereen racistisch en xenofoob ben, zelfs al zeggen alle testen die ik zou afnemen en mijn hersenen mij dat dat niet het geval is
- project management eigenlijk maar zever vind
- soms zelf niet meer weet wanneer ik sarcastisch doe en wanneer ik het echt meen
…wie weet wat gaan ze dàn wel niet zeggen? Wie weet in wat voor een problemen kom ik dàn?
Allez ju. Ik ga me eens rss-feedreader-gewijs inschrijven op een aantal politieke weblogs en zo. En ik zal er als ik er de behoefte toe voel over uitspreken. Zo goed?
Pff, publiekshoer dat ik ben.
Geschreven al luisterend naar: Johnny Cash – Wanted Man – The Night Hank Williams Came To Town
Reacties
4 reacties op “The Gravy Train”
hahahaha
of kortweg lol
Michel, ik zie u graag !
Ja, inderdaad, proficiat.
Zoiets als dit geeft veel relief aan een blog.
‘t Is niet dat ik geen politieke opinies meer heb, maar dat ik nu echt werk heb (as opposed to mijn eigen baas zijn), en dus dat ik mijn opinies niet meer mag bekend maken. En aangezien ik in de Europese sector zit, mag ik dus ook geen kritiek meer leveren op de Europese Unie En Haar Bestierders.’ … Ik hoop dat dat ook sarcastisch was? Dat het Europacollege zo tegenover haar werknemers staat, kan ik niet geloven! 😉
Voor de goede orde: werk is werk en persoonlijk is persoonlijk. En ik was maar aan het grappen, jazeker 🙂