Hm. Misschien moet ik maar eens denken aan een apart weblog voor klachten en zagerijen over wat er allemaal kaduk is aan mijn lichaam.

Ik heb vandaag iets gedaan dat ik nog maar heel erg weinig gedaan heb: uit zware ongerustheid naar de dokter geweest. Ik ga niet in details treden (trust me, you wouldn’t like that), maar het volstaat te zeggen dat ik qua loodgieterij in een negatieve feedback loop zit.

Er loopt iets mis en daardoor loopt iets anders mis en daardoor loopt nog iets anders mis, en daardoor loopt dat eerste nog meer mis—dat soort situaties.

Enfin, morgen vertekken een paar potjes naar het labo voor een begin van diagnoses, en met een briefje vol medicamenten en pillen allerhande, mogen we hopen dat er een evolutie ten goede komt. Ik wil maar zeggen: niet veel zin om operaties te laten uitvoeren.

En daarnaast: mijn rug is écht niet goed. Morgen bestel ik bijkomende scans. Ik heb een vies vermoeden dat er zich ergens een loszittend fragment ruggengraat in mijn ruggenmerg geboord heeft.

En ook: binnenkort wordt het Ruziemaken Ter Rechtbank. Waar één groep mensen zal zeggen, vermoed ik, dat het allemaal eigenlijk niet zo erg is. En een andere groep zal zeggen van toch wel, toch wel. En die eerste zal dan zeggen van toch niet, toch niet. En dan zal een rechter knopen doorhakken.

Manneken, manneken. En voor meneer? Ha, ober, ik heb hier een leven waarvan de helft fantastisch is en de andere helft zuigt—doen jullie ook inruilacties?



Reacties

Eén reactie op “Misère”

  1. Niet erg?! Ik zou die mannen eens met hetzelfde willen zien rondlopen en ze dan eens horen!! ’t Zal niet helpen als we hen, met zijn alles, van het tegendeel proberen te overtuigen zeker?

    En als dat zagen is hé, dan weet ik het ook niet meer! Er zijn er die hele posts schrijven over een pukkel op hun kin. Dát is pas zagen!