Gazettenman zegt, over weblogs en “traditionele media” (wat onder beide ook moge verstaan worden):
Zeggen dat zij stom en bevooroordeeld zijn is makkelijk, bewijzen dat je het zelf beter kunt en dat je ook zelf beter bent, is veel moeilijker. En tot dat laatste is nog geen enkele Vlaamse weblog overgegaan. Ooit.
Die
Ooit.
heeft zo’n mooie finaliteit, en geeft de indruk dat er bij Gazettenman Dominiek eigenlijk bijzonder weinig twijfel bestaat.
Om te beginnen,: het is niet omdat je het niet zelf beter zou kunnen, dat je daarom niet mag zeggen dat “zij” stom en bevooroordeeld zijn. Ik vind sommige muziek archi-slecht, maar mag ik dat niet zeggen omdat ik zelf geen muzikant ben? Nee toch?
Daarnaast: uiteraard zijn er stapels Vlaamse weblogs die stukken beter zijn dan de “traditionele media”.
Hoeveel “traditionele media” zijn er die tekst en beeld en geluid en film kunnen mengen? Hoeveel “traditionele media” zijn er die in slagen dag na dag een persoonlijk dagboek te publiceren? Hoeveel “traditionele media” laten al lezers toe hun eigen gedacht achter te laten, zonder enige vorm van redactie, op elk item dat gepubliceerd werd? Tot jàren na datum?
En eigenlijk au fond: de hele premisse van het stukje doet verouderd aan. Ik heb de indruk dat het hele “traditionele media vs. weblog”-discours so 2004 is. Elk medium heeft zijn voor– en zijn nadelen, zijn troeven en zijn pijnpunten. En er is ruimte voor iedereen in het grote wijdse medialandschap.
Het wordt interessant als de “traditioneel media” in de vorm van bijvoorbeeld De Standaard zich ook op “niet-traditionele” paden begeeft, zoals bijvoorbeeld hun weblogs.
Er staan er een aantal heel erg goeie tussen, maar als ze het echt zouden menen met hun weblogs, doen ze zichzelf natuurlijk zware concurrentie aan. En dus lees je “la (très) petite histoire”of “opgewarmde internetkost-voor-vlamingen”, en niet een echt politiek weblog of bijvoorbeeld iets dat diepgravender of interessanter wordt. Ah nee: dàt komt uiteraard gewoon in de (betalende) Standaard. En ze zouden wel gek zijn, economisch gezien, om dat niet te doen.
Maar zelfs zoals het nu is, kun je je nog allerlei vragen gaan stellen. Als een journalist iets schrijft in zo’n weblog van De Standaard, is hij dan bijvoorbeeld ook gebonden aan de deontologische en andere regels die gelden mocht hij een artikel in de gedrukte krant schrijven? Dààr waren vorige week enkele klachten uit sommige hoeken over. Niet zonder recht en rede, me dunkt.
Reacties
2 reacties op “Weblogman spreekt”
(0 reacties) Een greep uit m’n feeds van de voorbije week: Thesaga conitinues. Lilith lanceert de Manic Monday. i. lanceert Kerygma 2.0 Le Preinz neemt boude woorden in de mond. Hiep hiep hoera! Dimi klinkt op zijn 32ste jaargang. Littl’Q telt 27 lentes! En WZA neemt de kaap van 30!
Michel repiceerde reeds en bracht een aantal interessante argumenten aan. Maar dat die discussie nu al passé zou zijn, daar ga ik niet mee akkoord. Traditionele media zoals kranten kennen we reeds enkele honderden jaren. Weblogs bestaan nog geeneens 10
Tja, de Benelux loopt toch nog een jaar of anderhalf achter op de Amerikanen, he?
Blogs zullen de krant of de tv niet gaan vervangen en er is niets inherent beter aan of blogs of traditionele media.
Maar blogs zullen steeds vaker een deel worden van de media die den gewone burger tot zich neemt en meer en meer mensen zullen zelf ook gaan bloggen.
En net als met het internet of het web zal dit wel degelijk een revoultie zijn, maar in de verste verten niet lijken op de overspannen verwachtingen van nu.
Over bovenstaande kwestie heb ‘k gepoogd wat uit te wijden in m’n eigen reactieluik, maar laat één ding duidelijk zijn : ik vind partij x niet beter dan partij y in elk geval.
Gewoon : het kat-en-muisspelletje is gewoon niet goed vind ik. Bepaalde kranten (er waren er toch een paar meen ik mij te herinneren) dissen Gentblogt, bepaalde webloggers dissen wat terug. En daar lijkt niemand iets bij te winnen, vind ‘k.
Mijn uitroep was vooral bedoeld in de zin van “doe je ding en doe het zo goed je kunt”. Kan véél meer resultaat met zich meebrengen dan je continu op de ander te focussen (en hiermee focus ik me op geen van beide hoor…)
Damned, met een onschuldig bedoelde “go on, everybody” kom ik blijkbaar weer als een grumpy old man over… En dat was alleszins mijn bedoeling niet.