Hoe schoon is dat niet: Pascal en An zijn gisteren getrouwd. Al een halve eeuwigheid samen, drie kindjes, en toch getrouwd gisteren.

‘t Was een wijs feest: helemaal anders dan de meeste trouwfeesten, waar het altijd zo’n beetje aftasten is, de twee families in hun eigen hoek, elk met hun eigen oudere generatie, jongere generatie, oudere jongere generatie en uiteraard plezante nonkels.

Nee: we waren daar met allemaal mensen die elkaar al zodanig goed kennen, families die al àl die jaren samen feesten, dat het bijna gemoedelijk was. Zelfs de DJ had al ettelijke keren voor ongeveer hetzelfde publiek gespeeld.

En zo’n schoon koppel, en zo gelukkig dat ze er uitzagen, en zo fijn dat het allemaal was.

We waren weer thuis iets na zes uur. Moe maar, jazeker, voldaan.