Soms moet een mens er zelfs geen woord aan veranderen.
‘We don’t talk to evil’ – in 2003, during the term of former president Khatami, Iran contacted the United States, and offered to end support for Hamas and Hezbollah, and help stabilize Iraq. Cheney said no. Skip forward to the present, and Iran are having tea and crumpets with North Korea.
Reacties
2 reacties op “Zucht”
Ik snap het niet goed.
De Iranezen hadden toch geen toestemming nodig om die Hezzie en Hamas fucktards niet meer te steunen?
Of hadden ze gedacht een beloning te krijgen van de Amerikanen daarvoor?
En hoe ga je zoiets controleren? De Amerikanen mogen dan overal in Libanon gaan kijken of de Hezzies geen recente iraanse brol hebben? En al hun bankrekeningen uitvlooien?
Of is het de bedoeling dat we de Iranezen… op hun woord geloven?
Een beetje zoals de IAEA, niewaar?
Misschien hadden ze het toch een kans moeten geven. Natuurlijk vroegen de Iraniërs een ‘beloning’ daarvoor : opheffen van alle embargos, maar ze beloofden dan ook transparentie in hun kernprogramma. Soms moet je eens een risico durven nemen en een beetje vertrouwen hebben in de medemens. Toch altijd beter dan bombarderen