De titel is al wat er overblijft van een heel betoog over hoe sommige mensen zichzelf toch wel heel serieus nemen, en hoe het juist die mensen zijn die andere mensen ervan beschuldigen dat ze zich te serieus nemen, maar hey, hoe belachelijk zou dat niet geweest zijn?
Tales of Drudgery & Boredom.
Reacties
6 reacties op “Hastn doe keer normaal”
ts. zelfcensuur..
Dàt is de prijs die men betaalt om met sterke, niet alledaagse persoonlijkheden om te gaan: ze zijn niet altijd perfect en willen serieus genomen worden. Allemààl. ’t Is dat of een leven met saaie grijze zompige schapen van mensen rondom u.
Zelfrelativering is een goede zaak vind ik, maar het nét niet relativeren van anderen is even belangrijk.
Tot zover deze losse redenering, al zou ikzelf dat soort kleine ergernissen gewoon uitpraten met het voorwerp mijner ergernis. Kwestie van de ergernis gelijk sneeuw voor de Gomeriaanse lentezon te laten smelten.
’t Ging in het algemeen over heel wat zaken hoor. Van de Metatale-hysterie tot het gedoe van alledag.
Tis allemaal niet makkelijk eh Michel…
Bij mij ook. Ik begin mijzelf om maar iets te zeggen akelig serieus te nemen als mijn blog (zoals nu) weer eens onzichtbaar is voor de helft van de wereld. Verslaving! Onnozel! Vroeger had ik niet eens een blog!
Maar ach! Is er iets mooiers dan af en toe zo’n internet relletje wel serieus te nemen en der helemaal in opgaan?