wtf is een vergruizelaar, vraagt Frederik.
Ik weet eigenlijk niet of dat wel de juiste naam is voor zo’n ding dat in een gootsteen zit en dat afval vergruizelt in duizend gruizelementen, om het dan met het afvalwater mee te sturen richting riolering.
Maar dat is het dus: een ding dat in de spoelbak zal zitten van ons centraal blok, en waar we zo ongeveer al ons keukenafval gaan in dumpen. In dat ding zitten een paar hamertjes, die na een druk op een knop vliegensvlug ronddraaien en zo het afval verpulveren.
De keuze voor zo’n ding stond al lang vast bij ons: met vier kinderen in huis is het leeuwendeel van ons afval PMD en dingen die we normaal gezien in een GFT-doos zouden steken. Maar met een klein tuintje in het midden van de stad is het niet evident om een GFT-container te plaatsen, zeker niet in de zomer: dan moeten we gewoon niet meer buiten komen. Vooral gegeven de hoeveelheden groenten– en fruitafval: ik denk dat we met één container niet toe zouden komen.
Het scenario wordt dus: ingrediënten uithalen. De verpakking gaat in de papierbak of in de PMD-vuilbak. Ingrediënten worden gekuist, afval daarvan gaat door de vergruizelaar. Eten. Wat overblijft en in de pot zit, gaat in de frigo of de diepries; wat overblijft op de borden en/of wat niet meer eetbaar is, gaat door de vergruizelaar. Appelsienenschillen, aardappelschillen, kaasrandjes, kippenkarkassen… manneken.
Resultaat: de normale vuilbak zal veel leger zijn, en wij zullen veel minder hassle hebben. Hoera!
En dat die dingen gevaarlijk zouden zijn voor kinderen, dat ze er hun handen in kunnen steken en tot bloederige pulp laten verhakselen? Ach, da’s zwaar overdreven. Er zitten geen messen is maar hamertjes, die niet snijden. In het slechtste geval, als ze er hun hand in krijgen én tegelijkertijd op de knop duwen om het ding aan te zetten (knop die een eind verder staat, obviously), krijgen ze wellicht niet veel meer dan een paar blauwe plekken.
En dat zo’n vergruizelaar mileubelastend zou zijn… tja. Er zijn plaatsen waar zo’n toestel verboden is wegens vervuilend en belastend voor de waterzuiveringsinstallaties, en er zijn plaatsen waar zo’n toestel verplicht is wegens anders te veel keukenafval. Het is niet alsof het grote brokken afval in het water doet terechtkomen: wat er uit dat ding komt, is echt méér dan vergruizeld: het is meer stof dan iets anders. En ja, daar zal dan wel in de waterzuiveringsinstallaties voor iets meer filtratiezorgen zorgen, maar in die installaties komen ook alle toiletten en dergelijke terecht, dus zó enorm veel kan ik me niet inbeelden dat het uitmaakt.
Reacties
14 reacties op “Vergruizelaar”
“Er zijn plaatsen waar zo’n toestel verboden is”. Vlaanderen, bijvoorbeeld. Zie http://www.ovam.be/jahia/Jahia/pid/917
Ik had dat gezien, ja. Maar die firma’s verkopen dat lustig, ze hebben stands op de beurzen overal, en dus ik vermoed dat er een gedoogbeleid is. Denk ik zo.
wij hebben ook een stadstuin én een GFT container (maar wel 1 kind minder) en hebben eigenlijk nooit problemen met het overvol raken. We stoppen er zelfs gras in. Toch geen container overwegen?
Ooit eens zo’n vergruizelaar meegemaakt in een soort chique motel in Chicago, en dat nooit vergeten. Nu denk ik vaak nog dat ik dat wel handig zou vinden, als ik weer eens de vieze prut uit de gootsteen sta te vissen. Als het al niet is om het vuilnis te beperken, dan toch voor het gemak als ik weer eens overschotjes moet opkuisen voor ze zelf uit de ijskast wandelen.
Niet erg civiek van u, Michel.
Ik ben een inciviek in hart en nieren. 🙂
Zie in ieder geval dat uw afvoerbuizen groot genoeg zijn. Ik ken kennissen in het buitenland die er bij zweren (maar ze huurden) en kennissen die het buitengegooid hebben (alle, niet meer gebruiken) omdat hun afvoerpijpen verstop geraakten. En dat was hun eigen woning.
O jee, en je gaat zo openlijk in tegen decreten en verbodsbepalingen!!! Wat een lef! 🙂 De heren en dames van de Belgische Staatsveiligheid zullen u weten te vinden.
Enfin, ze hebben mij ook nog niet gevonden, nadat ik tijdens telefoongesprekken, of aan Turkse eetdissen, of cyberend op elektronische snelwegen, in één zin de woorden “PKK”, “Abu Jaja”, sharia en “ook de scheten van de koning stinken” in de mond had genomen…
Milieuvriendelijk kan het in ieder geval niet zijn, denk ik. Ongeacht van de afvalproblematiek gebruik je én extra water én extra energie. Goed, die zijn er ook nodig in de (gescheiden) afvalverwerkingsinstallaties maar daar worden ze toch wel iets efficienter aangewend dan in zo’n individuele afvalvergruizelaar.
Qua gedoogbeleid: wtf? Zijn dan softdrugs (in bepaalde gevallen) ook wel in orde omdat daar een gedoogbeleid is?
Maar eigenlijk is het gewoon fundamentele luiheid, toch?
Oei, een veldje abuus ingevuld.
Lijkt mij toch ook een goeie uitvinding hoor. Die vuilzakken zelf zijn toch plastiek, dus hoe meer vuilniszakken… The bottom line: mensen zijn vervuilers, hoe dan ook. Ge moet allemaal niet ‘holier than though’ beginnen doen want ge maakt het hier allemaal vuil 🙂
En trouwens, alles wat bio-degradable is: fruit en groensels, kippenresten, enzovoort, dat vergaat toch in het water? En dat duurt toch nog niet eens zo gek lang eer dat compleet weggeteerd is? Heb eens ergens gelezen dat rotzooi in water vijf keer sneller verteerd dan op een vuilnisbelt. En waarom heeft in Amerika iedereen zo’n ding en mag het in België niet? Werkt de zuivering van water daar anders misschien?
Zou dat eigenlijk niet goed zijn voor de zuivering? Daar zitten ze met het probleem dat zuivering pas kan werken als er voldoende vuil in het water zit, waardoor ze soms zelfs gewoon vuil bijkappen in die installaties om ze aan de praat te krijgen.
Mijn ouders hadden er begin jaren 70 al zo eentje, ben er eigenlijk mee opgegroeid. Dat was wel een model met messen. waar je dus wel aan kon, doorheen het vergrote afvoergat en langs de rubberen afsluitmouw. Paar gebruikstips recht vanuit het geheugen en jaren jeugdtrauma:
* Als er iets in de opening valt – lepeltjes, kleine voorwerpen en zo – dan moet je toch met je hand erin. Zeer spooky. In de ongebruikte bestelkschuif van mijn moeder liggen ontgetwijfeld nog stille getuigen van deze martelgang der eetgerei: lepeltjes zo beschadigd dat hun eigen moeder ze niet meer zou herkennen.
* Je technisch uitleg: hamertjes die biologisch afval tot ‘stof’, laat ons aannemen ‘pulp’ vermalen, maar een kinderhand alleen maar blauwe plekken bezorgen … sounds like quatsch to me. Maar ik ben geen expert.
* Over milieubelasting … tja. Ik zie de voordelen er wel van in als je in de stad woont, je buizen moeten (MOETEN) erop aangepast zijn, tot aan de riolering, anders krijg je inderdaad verstoppingen en zo.
* Extra waterverbruik is ook waar: toendertijd (roaring 70s-80s-90s) werd er zo nauw nog niet gekeken, maar ik herinner me wel dat je de kraan altijd liet lopen (en geen kleine straaltje) als je het ding gebruikte, en om de afval’pulp’ door te spoelen.
Maar al bij al een mooie oplossing.
Wij installeerden een vergruizelaar ‘Insinkarator’ in ons nieuw appartement. Vanaf de vijfde keer gebuiken hadden we “miserie”. Het afval kwam in schuim terug. De leidingen waren zwaar verstopt. Installatie in de kast werd aangepast, maar wij zijn er niet gerust in. Het risico op verstoppingen schatten wij te hoog in.
Ik denk dat wij van onze keukeninstallateur een apparaat kregen zonder dat gekeken werd naar de technische haalbaarheid (waterdebiet, afvalleidingensysteem…). Heeft iemand gelijkaardige ervaringen?