Ramses Shaffy en Liesbeth List doen Lennaert Nijgh’s Pastorale (trouwens, de versie van Nicole en Hugo was béter—een leven echt liefhebben versus vurige passie):
Uitgekomen in 1969, Pastorale. En deze is van twee jaar vroeger, Some Velvet Morning van Lee Hazlewood, door hemzelve en Nancy Sinatra:
Lang geleden, allemaal. We zouden meer TV-specials moeten hebben rond zangers. Dàt waren nog eens de dagen.
Reacties
3 reacties op “Het zal wel met het tijdsgewricht te maken gehad hebben”
Ik vind dat eigenlijk een goed nummer. Ondanks het feit dat het in het nederlands is. Daarom probeer ik mij in te beelden dat het in het engels is, en test dan bij mezelf of ik het van mezelf plots wel “aanvaardbaarder” vind dat ik het een goed nummer vind. Maar dat is niet het geval: het is en blijft nederlands en dat is een stijl apart.
Zwijg stil.
Ramses wekte verbeelding op.
” We zullen doorgaan”.
Was zéér terecht het lied dat gebracht werd in het crematorium van Vilvoorde, gisteren, toen mijn overbuurvrouw ( een NL) na een lastig / vrolijk leven gecremeerd werd.
Een grote Dame.
Volgens mij werd er in de versie van nicole & hugo een stuk of een strofe weggelaten.
Dat stuk waarin shaffy zingt van ‘maar soms ben ik als kokend lood, ik ben het leven na de dood’, zat er volgens mij niet in.
/miereneukerij-maar-nicole-en-hugo-waren-wel-de-terechte-winnaars-mode
/late reactie, komt er van als je 2 dagen niet online geweest bent.