Ik was daarjuist even, heel kort, naar muziek aan het luisteren. En ik besefte plots dat ik dat mis, naar muziek luisteren. Vroeger thuis toen wij klein waren, werd er wel eens een plaat op de platendraaier gelegd, en dan luisterden wij daar samen naar. Wij doen dat niet meer, tegenwoordig, met z’n allen naar muziek luisteren. Soms eens in de auto, maar dat is toch niet echt luisteren.

Ach, en er zijn wel twintig dingen die ik zou wilen opschrijven en zeggen en alles, maar kijk mij: zwijgen als vermoord.

Het volstaat me te zeggen dat het leven zuigt. Soms.
En dat het fantastisch is. Ook soms.

En als die twee tegelijk gebeuren, dat het dan rare tijden zijn.