Ik had vorige maand al tsures met DHL, wel: ‘t is nu van hetzelfde laken een vest, met een kleinere koerier.
Pakje verstuurd woensdag, om donderdag toe te komen. Op het moment dat de koerier er mee komt op donderdag is er nét even niemand thuis.
Briefje in de brievenbus. Dat er gemaild moet worden. Er wordt gemaild. Geen antwoord.
Vrijdag: nog mails, nog altijd geen antwoord. Telefoon? Oh ja, zeker: er staan niet minder dan twéé telefoonnummers op het briefje, een 0800–nummer en een 02–nummer. Allebei geven “netwerk overbezet”-boodschappen.
Afgesloten nummers? Rekening niet betaald? Verouderd briefje? I dunno.
Vrijdag nog een mail gestuurd, geen antwoord.
Zaterdag bellen: telefoon nog altijd kapot.
Zaterdag mailen: geen antwoord.
Maandag bellen: nummers nog allebei kapot.
Maandag mailen: geen antwoord.
Ondertussen vraagt de meneer die het pakje doorgestuurd had of het al toegekomen is, ik zeg van nee, hij stuurt me een mail terug met een telefoonnumer dat niet op het briefje stond.
Ik bel: geen antwoord.
Een uur later: geen antwoord.
Nog een uur later: wél antwoord! Het is ondertussen halftwee, en ik krijg een dame aan de lijn. Op de achtergrond hoor ik… euh nee: de dame aan de telefoon is onhoorbaar omdat op de vóórgrond een andere dame luidkeels aan het ROEPEN is tegen een andere persoon. Aan een andere telefoon, denk ik. Niet aflatend, en genant luid.
Ik begrijp de dame aan mijn telefoon haast niet, zij mij ook haast niet. Maar goed, een minuut of vijf later weten we allebei wie we zijn (ik heb de naam van het bedrijf nog altijd niet gehoord trouwens, de dame heeft zichzelf niet voorgesteld aan de telefoon) en zijn we op weg om te achterhalen wat er met het pakje moet gebeuren.
Okay. Ik laat het ding leveren in Brussel op mijn werk, daar is altijd iemand. Vandáág nog leveren? Nee, uitgesloten. Morgen meneer, vandaag is onmogelijk. Morgen, vóór 17u.
Dinsdag. De uren komen en gaan, en komen en gaan. En komen. En gaan. Om 16u30 telefoneer ik toch nog eens, naar het nieuwe nummer van maandag.
Een dame neemt op. Sla me dood, ik weet niet of het dezelfde dame was als gisteren. Hallo, Mariette? zei ze aan de telefoon, maar dan wel met een andere naam. Ik zeg nog eens wie ik ben, en kan ze mij vertellen hoe het zat met dat pakje?
Oh, dat zal voor morgen zijn hoor meneer.
Reacties
6 reacties op “Blackberry (0.5) – I’m jinxed”
Ghohzwijgt, ik moest vorige week vliegtuigtickets laten “Fedexen” in Parijs. Die gasten vertellen dat ze het gewoon in de brievenbus mogen droppen -en daarmee basta, verstààn ze dus pertinent niet hé. Scheelt echt iets met hun policy.
Help! Bestaan er geen consumentenprogramma’s voor die dingen? Mail naar Test Aankoop? Doe iets! Anders moeten wij deze slepende ellende weer dagen aan een stuk meevolgen!
Echt pijnlijk om weer zoiets te lezen. Wanneer gaan ze het nu eindelijk ‘ns leren?
Ik bekijk het in volgende context. De Post ja, dat gebruik(t)en we voor brieven te versturen. En dan heb je het Internet, ja, waardoor we elektronisch naar elkander kunnen schrijven. Zonder enveloppe, pen of papier. Gevolg: er worden minder postzegels gekocht en brievenbussen blijven leeg. Maar kijk: door het Internet kan je zelfs op talrijke e-commerce websites allerlei dingen kopen. Blackberry’s enzo. En die kunnen dan verstuurd worden per koerier. Daar zit heus wat potentieel in!
Maar als ze het zo aanpakken dan haak ik af. En De Post: tja, privatiseren hé.
Tuurlijk.
Hoe bedoel je, privatiseren.
Een pakje met de post, dat wordt aangeboden, en als je niet thuis bent krijg je een briefje in de bus waarmee je naar het kantoor kunt om het pakje op te halen.
Dat soort DHL-fratsen maak je daar toch niet mee mee ?
Nee zeker… daar wordt je voor 10 euro gechanteerd voor “aanbieding-douane-kosten”. Puur knevelarij!