Zolang er in de keuken gewerkt wordt–wat zeg ik, zolang er in ons huis gewerkt wordt–en nu is het echt tot op het einde dus kan het nog een tijdje duren–is het elke avond dat ik thuiskom altijd weer alsof die met z’n schimmel had kunnen geweest zijn.

Nu eens nieuwe kasten, dan weer iets aan de electriciteit, en een andere keer een stuk muur weg: een mens weet het nooit.

Vanavond was er niets veranderd, jammer. Maar Peter heeft wel opgemeten voor de trap.

Ik weet niet wat dat betekent, het klinkt in alle geval veelbelovend. Misschien hebben we dit weekend wel een nieuwe trap!

(Misschien is het een slecht teken hoor, dat de trap nu nog moet opgemeten worden. Maar toch: morgen, wie wéét wat er veranderd zal zijn.)