Ik zou gisteren thuis werken. In de ochtend vroeg kwam onze nieuwe hulp in het huishouden (ja, ‘t is een knullige naam, maar ik vind “kuisvrouw” gelijk nogal denigrerend) en ik moest thuis zijn om de deur open te doen, en dan zou ik ergens in de loop van de dag een foto moeten nemen van mezel, afdrukken en een nieuwe identiteitskaart gaan bestellen.

En de rest van de dag werken en schrijven.

Maar ‘t is dus bijna helemaal mislukt. Oh, er is wel gewerkt en geschreven, daar niet van, maar niet genoeg. Het zal inhaalwerk worden dit weekend, niets aan te doen.

Zo’n nieuwe kuisvrouw, ik schat een jaar of vijf nadat de vorige wegging, dat is dus niét ideaal om te zitten en te werken: ik heb uit eerlijke schaamte meegedaan, zoveel ik kon. En uitgelegd waar wat moet staan en zo.

Maar de kinderkamers en de overloop boven en de toiletten en de badkamer en de living zijn alvast proper. Opgeruimd nog niet helemaal, maar wel proper.

Opruimen is voor later, als er kasten zullen staan.

(en nu zit ik op de trein naar Leuven, trouwens: ik heb gelijk geen tijd meer om op het internet te zitten)