Sandra is met Zelie en Louis naar De Zusjes Kriegel, ik zit met Jan en Anna thuis.

‘t Is te zeggen, Anna en Jan lagen al te slapen tegen dat ik thuiskwam.

Tot daarnet: zacht geween uit de kamer van Jan. Even gewacht, maar het bleef duren, en dus ik naar boven.

Den duts lag er op zijn rug, zachtjes te snikken, met zijn beertje tussen nek en schouder geklemd.

En op zijn beertje, en naast zijn beertje, en op zijn schouder, en op zijn borskas, en op de helft van zijn gezicht: een stapel overgeefsel.

Ie-yak.

Uit bed gehaald, opgekuist, naar badkamer, gewassen, nieuw onderlaken, terug in bed.

Hij zag er helemaal rood uit en koortsig. Ik hoop dat het niets ergs is.

update, een half uur later 
Neen dus. Ik mag nog eens naar boven gaan.

update update, nog een kwartier later 
Vorige keer was het een stapeltje vast overgeefsel, deze keer ware het twee grote plassen vloeibaar met stukken erin. Ugh. Ik ben geradbraakt: normaal gezien kan ik mij helemaal niet bukken, laat staan dat ik met een emmer en een dweil bezig kan zijn.