‘t Is kunst, meneer

Ik heb het ongeluk met kunstenaars te maken gehad te hebben in de loop van de jaren 90.

Conceptuele kunstenaars.

Kunstenaars die om het even wie voor de rest van hun leven een lichamelijke walging zouden kunnen doen krijgen van al wat maar in de verte verte met kunst te maken.

Ik word ongemakkelijk als ik van die arty farty kunst moet meemaken.

Ik word wat misselijk als ik van die kunstelaars bezig zie, met hun juiste kleertjes, hun juiste taaltje, hun ons kent ons, hun banale levensmoeheid of hun ondraaglijke nulliteit. Hun parasitaire profitariaat stoort me, maar meer dan dat: hun cynisme, hun door-en-door on-echt-zijn.

Bleh.

*
*   *

Vanavond heb ik twee en een half uur aan een stuk een interview gedaan met twee kunstenaars. Echte kunstenaars.

Kunstenaars en ambachtslui en vakmensen.

Die werk maken dat u doet nadenken, en dan wel écht nadenken. Werk dat emotie teweegbrengt en dat emotie overbrengt. Werk waar niemand onverschillig kan bij blijven.

Twee en een half uur interview (in ‘t Engels) in een artikel te gieten dat leesbaar zou moeten zijn.

Oh boy.

6 reacties op “‘t Is kunst, meneer”

  1. Dat is toch persoonlijk, ze. Zo veel mensen “met hun juiste kleertjes, hun juiste taaltje, hun ons kent ons, hun banale levensmoeheid of hun ondraaglijke nulliteit. Hun parasitaire profitariaat stoort me, maar meer dan dat: hun cynisme, hun door-en-door on-echt-zijn”..en op welke kunstvorm slaat dat dan? Onze Gentblogfotografen zijn ook beeldende kunstenaars.

    Ge klinkt de laatste tijd meer en maar als M.D House!

  2. Kunst is en blijft 99% transpiratie (waarmee vakmanschap en hard labeur wordt bedoeld) en 1% inspriatie. Heb ik ooit eens ergens gelezen en ik denk wel dat dit juist is.

Reacties zijn gesloten.