Maand: mei 2009

En dan hebt g’allemaal van die wilde plannen: ik zit thuis en ik moet niet werken voor het werk, dus ga ik nog eens dit en dat en dat en dit in gang stampen, en dan ga ik dat boek lezen, en dan ga ik die televisieserie bekijken, en dan ga ik… Maar dan komt…

Vorige keer, in 2004, heeft het zeker zes maand geduurd voor ik durfde naar mijn rug kijken, of zelfs maar eraan voelen. Ik stond niet te springen om dat nu wel te doen, maar schets mijn verbazing: er was gewoon niet naast te kijken! Het lijkt wel alsof ik zwanger ben langs mijn rug, zo…

Het eten deze middag: Beschuit (2)Smeerkaas light (1)Suikervrije abrokizencompote (1) Rijstvla (1)Thee (1) Energievrij zoetmiddel (1) Lekker, toch wel. Mijn hematoom, trouwens, dat doet inderdaad wel wat pijn. Vooral nu ik geen pijnstillers meer krijg. Ahem.

Zo. Ik zit recht, ‘t is te zeggen, ik zit op de rand van mijn bed. De verpleegster deed wat verrast, zo van “oei, dat staat hier toch een beetje lelijk”, toen ze mijn rug zag. En of de dokter het al gezien had (nee). En euh, dat ik best wat bleef zitten en dat…

Daarnet langsgeweest: twee dames van de verpleging. Om een nieuw infuus te steken, en om dingen aan mijn rug te doen. Ik was helemaal opgelucht: het waren twee dames met meer ervaring. Niet dat het mij om die ervaring te doen is — ik vermoed dat een verpleger die op een jaar of twee ook…

Ik heb, achteraf bekeken, toch iets minder uitleg gekregen dan verwacht. Dat kan er natuurlijk mee te maken hebben dat ik eigenlijk ook niet veel uitleg gevraagd heb, maar toch. Het ware gemakkelijk geweest als ik een dokter had gezien, dan had ik die vragen kunnen stellen als wanneer zal ik mogen eten? wanneer zal…

Vorige keer: emmers zwart bloed onder mijn bed! Stervende en dode mensen naast mij op recovery! Gruwelijke pijnen en ademsnoden, vierentwintig uur aan een stuk! Maar nu: niets van dat alles. Ik dacht dat het om 14u30 u 15u was, bleek het uiteindelijk 13u te zijn. En nu lig ik alweer op mijn kamer. Pijn?…

‘t Is een gemak, dat het vandaag operatie is: dan geven ze u ‘s morgens geen eten Eten is in hospitalen ontieglijk vroeg, namelijk.  Nu ben ik gewoon kunnen blijven liggen tot ze mijn bed kwamen verversen om 9u. Ik heb direkt ook mijn flebietkousen gekregen, en een operatiehemdje om straks aan te doen. Whee!

Ik lag te kijken naar een oude Colbert Report, en plots stond er iemand naast mijn bed. De nachtverpleegster. Slaapwel, zei ze. En of het gordijn niet dicht moest. Nee gij, zei ik. Als er iets is, bellen hé. Afgesproken, zei ik. En ook wel: bedankt, tot ziens.  

Met verschoning voor de el cheapo HDR: het zicht vanuit mijn bed. Onbetaalbaar, toch?

Ik dacht, ik ga slim zijn. Ik stop met eten op zondagmiddag. En ik eet gewoon helemaal niets als ik in het hospitaal ben. Dan moet ik zeker niet meer naar het toilet gaan als ik daar lig. En moet ik zeker zo geen dink met fosfaat doen. …en dan komt er iemand binnen en…

Toegekomen op mijn kamer: Een bed, een trekzetel, een frigo, en een televisie. Meer moet een mens niet hebben: Oh, en het tweedemeest spannende van vandaag is al achter de rug, en ik heb het niet gezien! Ze hebben mij hier bloed afgetapt: ik blijven kijken naar die naald en dat buisje, in de hoop…